Κάτοχος

Η φωτογραφία μου
Αγρίνιο, Αιτωλοακαρνανίας, Greece

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ο Μεγαλομάρτυς Άγιος Αρτέμιος ~ Προστάτης της Ελληνικής Αστυνομίας.

Μετά την ενοποίηση των δύο Σωμάτων και την ίδρυση της Ελληνικής Αστυνομίας, με εισήγηση της Θρησκευτικής Υπηρεσίας εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα 398/1987 αναγνωρίστηκε ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Αρτέμιος προστάτης του Σώματος, η δε 20ή Οκτωβρίου η ημέρα που τιμάται η μνήμη του, ως επίσημη εορτή της Ελληνικής Αστυνομίας.

Στις 20 Οκτωβρίου οι Έλληνες Αστυνομικοί με θρησκευτική κατάνυξη τιμούν τη μνήμη του προστάτη Αγίου τους, Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργού Αγίου Αρτεμίου.
Ο Άγιος Αρτέμιος έζησε τον 4ο αιώνα μετά Χριστό. Τον χαρακτήρισε η βαθιά του χριστιανική πίστη, η ισχυρή του θέληση και το άκαμπτο ψυχικό του σθένος. Εργάσθηκε με πάθος για την ειρήνη, την ευνομία, την ελευθερία και την ασφάλεια των πολιτών χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος εκτιμώντας το ήθος και τις αρετές του διόρισε τον Άγιο Αρτέμιο Ανώτερο Διοικητή σε διάφορες περιοχές του Βυζαντίου. Έφερε τα αξιώματα του Δούκα και Αυγουστάλιου με καθήκοντα Γενικού Αστυνομικού Διευθυντού. Η εργασία του ήταν παράλληλη με εκείνη του Σημερινού Αστυνομικού. Ο Άγιος εργάστηκε με ζήλο και αφοσίωση για την ειρήνη και την ασφάλεια των πολιτών. Όπου κι αν υπηρέτησε αποδείχθηκε άξιος της εμπιστοσύνης που του έδειξαν και πρόσφερε έργο άξιο και δίκαιο.
Η πίστη του, η γενναιότητά του και η θαρραλέα αντίστασή του απέναντι στην παρανομία του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, ο οποίος θέλησε να καταργήσει με τη βία την χριστιανική πίστη, είχε ως αποτέλεσμα την καθαίρεσή του, το βασανισμό του και το μαρτυρικό του θάνατο.
Με αυτή ακριβώς τη στάση ζωής και με το αίμα του ο Άγιος Αρτέμιος επισφράγισε με συνέπεια την πίστη στο καθήκον και την αποστολή του αποτελώντας σήμερα το πρότυπο για κάθε Αστυνομικό.
Στη σύγχρονη κοινωνία η Ελληνική Αστυνομία, έχοντας φωτεινό παράδειγμα και συμπαραστάτη της τον προστάτη της Άγιο Αρτέμιο, μάχεται με αφοσίωση στο καθήκον για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, την πρόληψη και την καταστολή της εγκληματικότητας, καθώς και για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατοχυρώνοντας τη διαμόρφωση μιας νέας αντίληψης για την ασφάλεια του πολίτη, ένα νέο σύστημα αποτελεσματικής προστασίας με την αδιάκοπη παρουσία δίπλα του και την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών σε αυτόν.

Ο προστάτης Άγιος εορτάζεται πανηγυρικά και με λαμπρότητα στο Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών ( Μεσογείων 96) με την παρουσία του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, της πολιτικής ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, της φυσική ηγεσία του Σώματος, εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, Αξιωματικών και ανδρών του Σώματος, ενώ στις έδρες των Αστυνομικών Διευθύνσεων της χώρας, τελείται επίσημη Δοξολογία. Την παραμονή τελείται πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός και λιτάνευση της Ιεράς εικόνας του Μεγαλομάρτυρα, ενώ την 20ή Οκτωβρίου, Όρθρος, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και επίσημη Δοξολογία.
Η Πολιτεία, τιμώντας την προσφορά του Αστυνομικού στην κοινωνία, από το 2002 θεσμοθέτησε την 20η Οκτωβρίου ως "ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ".

Βίος Μεγαλομάρτυρα Αγίου Αρτεμίου

Ο Άγιος Αρτέμιος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. έζησε και μαρτύρησε περί τα μέσα του τέταρτου αιώνα μ.Χ. (361-363). Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο (=Η θέση αντιστοιχεί σε αυτή του Αντιβασιλέα) της Αλεξανδρείας. Δηλαδή τον διόρισε ανώτερο διοικητή όλης της Αιγύπτου. Στην επίσημη αυτή και τιμητική θέση ο Αρτέμιος σαν πιστός χριστιανός ασκούσε τα καθήκοντα του με πολλή προσοχή και σύνεση, ώστε όλοι να θαυμάζουν τα υπέροχα πολιτιστικά και ηθικά του χαρίσματα.

Οι ευτυχισμένες κι ευλογημένες εκείνες μέρες δεν κράτησαν δυστυχώς για πολύ. Ο γιος και διάδοχος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, πού μετά τον θάνατο του πατέρα του ανέλαβε τη διοίκηση της Ανατολής από το Ιλλυρικόν πέλαγος μέχρι την Προποντίδα, την Ασία, Συρία, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία, Αίγυπτο και όλες τις νήσους, κατά την περίοδο που είχε πάει στην Αντιόχεια αρρώστησε βαριά και απέθανε. Τότε την εξουσία της μεγάλης αυτής αυτοκρατορίας ανέλαβε ο Ιουλιανός, που είναι γνωστός στην ιστορία ως παραβάτης και αποστάτης. Ο νέος αυτός βασιλιάς , σε κάποιο ταξίδι του στην Αίγυπτο είχε συναντήσει και γνωρίσει τον άρχοντα Αρτέμιο, για τον οποίον είχε ακούσει και πολλά καλά λόγια για τις ικανότητες του, όπως και για τη χριστιανική του ιδιότητα. Το χάρισμα όμως τούτο της εκλεκτής αυτής προσωπικότητος όχι μόνο δεν εξετιμήθηκε από τον αποστάτη βασιλιά, που είχε ήδη κινήσει και τον διωγμό ενάντια στους χριστιανούς, αλλά και θεωρήθηκε μεγάλο μειονέκτημα και αμάρτημα. Με πάθος μάλιστα κάθε φορά προσπαθούσε να κατακρίνει και να δείχνει γι' αυτό την περιφρόνηση του. Τούτο έκαμε και σε μια επίσκεψη του άρχοντα Αρτεμίου σ' αυτόν, όταν βρισκόταν στην Αντιόχεια. Ο αποστάτης βασιλιάς, σαν είδε τον άρχοντα της Αιγύπτου Αρτέμιο, τρελός από θυμό τον κάλεσε κοντά του κι άρχισε με περιφρόνηση να του ομιλεί και να τον υβρίζει. Όσην ώρα ο υβριστής απευθυνόταν στον Άγιο, τον κατηγορούσε και τον ύβριζε, ο ενάρετος Αρτέμιος σιωπούσε κι είχε σκυφτό το κεφάλι. Μπροστά στα μάτια του είχε τα λόγια του Κυρίου:
«Μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.
Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς»
(Ματθ. ε', 11-12). Μακάριοι γίνεσθε σεις οι μαθητές μου, όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε ψεύτικη κατηγορία εξ αιτίας μου. Χαίρετε και ζωηρά εκδηλώστε τη χαρά σας, γιατί η ανταμοιβή σας στους ουρανούς θα είναι με το παραπάνω.

Όταν όμως ο εγωιστής και ασεβής βασιλιάς άρχισε να επεκτείνει τις ύβρεις του στα ιερά και όσια της αμώμητης χριστιανικής μας πίστεως, τότε ο Άγιος με θάρρος σήκωσε το κεφάλι, ύψωσε τη φωνή του και με παρρησία είπε στον παραβάτη άρχοντα.
- Βασιλιά μου, επιδείξατε, σας παρακαλώ ολίγο σεβασμό προς το πρόσωπο του Κυρίου. Αυτός είναι ο αληθινός θεός. Τούτο μαρτυρούν περίτρανα τα λόγια του και τα έργα του. Όσο για τις ύβρεις σας ενάντια στους χριστιανούς, που αποτελούν την ευγενέστερη και πιο άξια μερίδα των υπηκόων σας, δεν είναι καθόλου φρόνιμο και συνετό ούτε και δίκαιο από μέρους σας να τους υβρίζετε και να τους διώκετε. Εντροπή σας! Η συμπεριφορά σας αυτή σας αδικεί και σας εξευτελίζει. Τις τελευταίες λέξεις του Αγίου διέκοψαν οι γεμάτες μίσος και ειδωλολατρικό φανατισμό φωνές του μαινόμενου κυριολεκτικά βασιλιά Ιουλιανού.
- Πάψε, ανόητε, του φώναξε. Κι αφού τον ύβρισε ξανά και ξανά διέταξε να του αφαιρέσουν τη ζώνη του αξιώματος του και να τον ρίξουν στη φυλακή για να συνέλθει.
Με την ψυχή γαληνεμένη ο πιστός κι άτρομος χριστιανός χωρίς ψωμί και νερό για μέρες περνά τις ώρες του γονατιστός ευχαριστώντας τον Κύριο για το χάρισμα που του δόθηκε. «Ημίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλιπ. α' 29), έλεγε και επαναλάμβανε με ανείπωτη χαρά. Δηλαδή σε μας δόθηκε σαν χάρισμα όχι μόνο να πιστεύουμε στον Χριστό, αλλά και να πάσχουμε για το όνομά του.
Τα επακόλουθα της ομολογίας του είναι τρομερά. Αδούλωτος κι ελεύθερος ο Άγιος τα αντιμετωπίζει όλα με ζηλευτή ψυχραιμία κι υπομονή και καρτερία.

Όταν ύστερα από ολίγες μέρες κατά διαταγή του Βασιλιά βγήκε από τη φυλακή και παρουσιάστηκε μπροστά του, ο Ιουλιανός του ζήτησε να προσφέρει θυσία στους μεγάλους Θεούς, αν ήθελε να του χαρισθείι η ζωή κι η ελευθερία. Στην πρόταση αυτή του άρχοντα ο σταθερός στις αρχές και το φρόνημα του Άγιος αλλά και ατρόμητος στις πεποιθήσεις του απολογήθηκε με πολλή δύναμη και παρρησία κι απέδειξε ψευδή κι ανόητα όσα ειπώθηκαν κατά του Χρίστου. Στο τέλος πρόσθεσε: Αυτό που μου ζητάτε, άρχοντα μου, ν' αρνηθώ τον Χριστό και να προσφέρω θυσία στα ξύλα και τις πέτρες της πεθαμένης πια ειδωλολατρίας μου είναι αδύνατον όχι να το κάμω, αλλά ακόμη και να το σκεφθώ. Ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός και δημιουργός που έγινε άνθρωπος κι απέθανε για τη σωτηρία μας. Πως ημπορώ εγώ να τον αρνηθώ;

Η τολμηρή αυτή και με τόση παρρησία ειπωθείσα ομολογία του Μάρτυρος προκάλεσε το μίσος και τη μανία του αποστάτη βασιλιά, που σαν τρελός φώναξε:
- Να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Τα πιο σκληρά βασανιστήρια. Στη διαταγή του βασιλιά οι δήμιοι που στεκόντουσαν δίπλα όρμισαν, άρπαξαν τον Μάρτυρα, τον γύμνωσαν κι αφού τον ξάπλωσαν στη γη άρχισαν να τον κτυπούν με βούνευρα μέχρις αίματος. Το δέρμα ξεσχίσθηκε, μα οι δήμιοι όχι μόνο δεν σταματούν αλλά και συνεχίζουν λες μεθυσμένοι με το άνομο έργο τους. Στη συνέχεια καταξεσχίζουν τις σάρκες του με μαχαίρια κι ύστερα με λαμπάδες καίνε τις πληγές. Το σώμα του Μάρτυρος έγινε μια άμορφη μάζα από κρέατα και κόκκαλα σπασμένα. Σ' αυτή την κατάσταση τον πήραν και τον πέταξαν στη φυλακή. Σκέφθηκαν να τον αφήσουν εκεί να πεθάνει μόνος του χωρίς καμιά βοήθεια.

Απολυτίκιο Ήχος πλ. α'. τον συνάναρχον λόγον.
Ευσέβειας τοις τρόποις καλλωπιζόμενος, αθλητικής αγλαΐας, ώφθης, σοφέ, κοινωνός, προς αγώνας ανδρικούς παραταξάμενος' όθεν ως λύχνος ψωταυγής, των θαυμάτων τας βολάς, εκλάμπεις τη Οικουμένη, Αρτέμιε Αθλοφόρε, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.
Εξήγηση: Με στολισμό τις εκδηλώσεις της ευσέβειας και την αθλητική σου ομορφιά και ικανότητα, Άγιε Αρτέμιε, φάνηκες να λαμβάνεις μέρος σε πολλούς αγώνες. Γι' αυτό και σαν φωτεινός λαμπτήρας προβάλλεις παντού σε όλο τον κόσμο το πλήθος των θαυμάτων σου, για τη σωτηρία των ψυχών μας.


Πηγή: policenet.gr

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

" Γάμος και Βάπτιση : Μυστήριο ή τελετή;"


Η αφορμή για αυτές τις σκέψεις, ήρθε μετά από την τέλεση δύο γάμων και δύο βαπτίσεων οι οποίες τελέσθηκαν σε διαφορετικές ημερομηνίες αλλά έγιναν ταυτόχρονα και τα δυο Μυστήρια Γάμος- Βάπτιση, όπως συνηθίζεται τελευταία । Και κάθομαι να τα γράψω μην τύχει και τα ξεχάσω αυτά που είδα και έζησα αυτές τις μέρες. Στην πραγματικότητα ,ο προβληματισμός μου είναι αυτός, που με κάνει να σχηματίζω μερικές αράδες γράφοντας τα.


Τα τελευταία χρόνια, τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, έχουν μετατραπεί, σε τελετές, που μάλιστα τις περισσότερες φορές, είναι και κακόγουστες। Η έννοια του Kits !!!,ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο και σε πολλές περιπτώσεις με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να διερωτάσαι τι σημαίνει κακογουστιά και τι όχι. Και εξηγούμαι πάραυτα: Έρχονται να ‘’κλείσουν ‘’ ένα γάμο η μια βάπτιση και το πρώτο που σε ρωτάνε είναι ’’ ο στολισμός επιτρέπεται ; ’’ Αν κάνεις το λάθος να πεις ναι, γιατί περί λάθους πρόκειται, είναι ικανοί να σου φέρουν μέσα στην Εκκλησία μια μικρογραφία της ζούγκλας του Αμαζονίου, από την οποία θα λείπουν ασφαλώς μόνο τα χαριτωμένα ζωάκια, (άσε που αν μπορούσαν και αυτό θα το έκαναν για εφέ!) και σε μερικές περιπτώσεις, είναι τόσο πολύς ο στολισμός που δεν ξέρεις από πού να περάσεις μέσα από το δάσος που έχουν στήσει μέσα στην Εκκλησία.


Και αρχίζουμε και λέμε… Με τι θα έρθει η νύφη ; Άκου λοιπόν τι έχω δει στο παρελθόν: να την κουβαλάνε με μηχανή , με σκάφος δια θαλάσσης, μέχρι και με νταλίκα। Μόνο με ελικόπτερο δεν μου έφεραν καμιά μέχρι σήμερα να την προσγειώσουν στο καμπαναριό ώστε οι πρώτες φωτογραφίες της υψηλής της αφίξεως να είναι δίπλα… στις καμπάνες! Τελευταία ,της μόδας είναι τα νταούλια! Βρίσκουν δυο μουσικούς!!! να κροταλίζουν ο ένας το ντέφι και ο άλλος το ζουρνά και λένε ότι έφεραν τους μελλόνυμφους χορεύοντας με ορχήστρα! Όταν το άκουσα για πρώτη φορά αυτό, από περιέργεια βγήκα να δω την ορχήστρα και ασφαλώς, δεν περίμενα να δω την ορχήστρα της Βιέννης ,αλλά και δύο άτομα ορχήστρα τα λες;;;


Μετά τι θα φοράει η νύφη και ο γαμπρός! Α , εδώ έχουμε επιλογές για όλα τα γούστα! Τι θέλεις ,θα το δεις στους γάμους σήμερα… Καταρχήν, πάει το παραδοσιακό λευκό φόρεμα, που συμβόλιζε την αγνότητα της νύμφης, αντικαταστάθηκε με ένα άλλο, λίγο προς το εκρού! – τουλάχιστον σε αυτό πράττουν σωστά μιας και τελευταία ,πίσω από την νύφη, ακολουθεί το μωρό της- και μάλιστα σε διάφορα σχέδια και μεγέθη। Ξέρεις τι είναι να λες το ‘’Ησαΐα χόρευε’’ και μπροστά από εσένα που υποτίθεται προηγείσαι ως λειτουργός του μυστηρίου, να πηγαίνει μόνο του το παρανυφάκι, που απεγνωσμένα το δόλιο, προσπαθεί να κουβαλήσει της ουρά της Νύφης. η οποία ουρά, έχει κυκλώσει όλο το τραπέζι του γάμου ! Ασφαλώς ,έχει προηγηθεί αυτό το ανατριχιαστικό της μαμάς:’’ πάτα του το πόδι όσο είναι καιρός’’ και μέχρι να του πατήσει το πόδι, ο γαμπρός έχει γίνει καπνός και επανέρχεται δριμύτερος εις δεύτερον (εκ διαζεύξεως) αυτή την φορά γάμον, όπως γράφουμε και στα εγγυητικά του Μυστηρίου, εννοείται με κάποια άλλη κυρία με διαφορετική ουρά!


Ευτυχώς ,καταργήθηκε το ρύζι μέσα στο Ναό। Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα κουβαλήσουν τους μισούς ορυζώνες της Κίνας για να τους ρίξουν στα κεφάλια των παιδιών! Α ! Όλα κιόλα σου λέει ! Δεν με αφήνεις στην Εκκλησία, θα το ρίξω στο δρόμο, αλλά θα φάνε τόσο ρύζι που δεν θα θέλουν να το ξαναδούν στα μάτια τους, ούτε ωμό, ούτε μαγειρεμένο . Και δώστου ,περιμένουν να βγει το νεόνυμφο ζευγάρι και να τα γέλια και να τα πειράγματα τύπου:’’ έλα και θα δεις τι σε περιμένει’’ και μόλις βγουν…! Ό απόλυτος χαμός!!! Γενικότερα , μέσα στην Εκκλησία γίνεται χαμός… Στρουμφοχωριό !!! Άλλος θα μιλάει, άλλος θα γελάει, άλλος θα κάνει χειρονομίες στο γαμπρό σαν να του λέει: ‘’ ήθελες και τα ‘ παθες’’, άσε δε που πολλοί κάθονται σταυροπόδι βολεμένοι σε κάνα κοντινό στασίδι ώστε να παρακολουθήσουν από κοντά την ‘’παράσταση’’ και μάλιστα κοιτώντας κάθε λίγο το ρολόι τους ! Γιατί για μερικούς είναι μόνο μία τελετή, μία απλή παράσταση ! Αφού τελειώσει ο γάμος, ε, όλο και κάποια σχόλια πάλι θα ακουστούν , θυμάμαι μάλιστα μία κυρία που περνούσα δίπλα της για να πάω στο γραφείο μου, να σχολιάζει στην διπλανή της πόσο κοντή ήταν η νύφη δίπλα στο γαμπρό, (ασφαλώς θα ήταν από το σόι του γαμπρού) και η άλλη κυρία κουνούσε καταφατικά το κεφάλι της, με τρόπο όμως μην την δουν οι υπόλοιποι και την κακοχαρακτηρίσουν! Και αφού τελειώσει και ο σχολιασμός, από ενδιαφέρον πάντα, τότε θα κινήσουν όλοι μαζί να βγουν έξω…


Αν, ακολουθεί και βάπτιση ,είναι της μόδας τώρα να γίνονται και τα δυο μαζί, τότε είναι το υπερθέαμα ! Από το γάμο κιόλας, την ώρα της ανάγνωσης των ευχών , την στιγμή που λες σοβαρά ,σοβαρά ‘’ δως αυτοίς καρπόν κοιλίας’’, προβάλει ένα αθώο μουτράκι ξαφνικά ανάμεσα στο ζευγάρι - το παιδάκι τους- σε τέτοιο βαθμό που να διερωτάσαι : ‘’ μα πριν προλάβω να το πω να γίνει !’’ Και βεβαίως, το αθώο μικρό παιδάκι, που το φέρνουνε μέσα με ένα στεφάνι στο κεφάλι- λες και πάνε να το θυσιάσουν δαφνοστεφανωμένο - δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει εκεί μέσα, μωρό είναι δικαιολογείται, οι υπόλοιποι όμως;


Άσε στην βάπτιση τι συναντάει κανείς ! Ψάχνουν ,λες και συναγωνίζονται τα ζευγάρια μεταξύ τους, να βρουν σταυρό σε ότι σχήμα θες ,εκτός από αυτό που σχηματίζει σταυρό! Μόνο την γερμανική σβάστικα δεν μου έφεραν να φορέσω στο παιδάκι! Ότι θέλει ο καθένας κουβαλάει μαζί του. Και άμα ρωτήσεις αφελώς :’’ Συγνώμη ,αυτό είναι σταυρός;’’ Το κοιτάνε για λίγο περίεργα και σου απαντούν με χαμόγελο: ’’ Μάλιστα….! ’’

Πάς να ρίξεις το λάδι στην κολυμβήθρα και μαζί του ξεχύνονται και οι κορδέλες που έχουν τυλίξει το μπουκάλι ! Πας να δώσεις την λαμπάδα στο παιδάκι να την κρατήσει και ξάφνου βλέπεις την λαμπάδα να περπατά μόνη της ! Διότι το μικρό έχει χωθεί κάτω από τα τούλια και τα στολίδια και η λαμπάδα είναι τρείς φορές μεγαλύτερη από το παιδί με αποτέλεσμα να νομίζεις πως έχεις παραισθήσεις ! Οι δε μπομπονιέρες!!! Α ...!!! Μεγάλη ποικιλία! Κουκλάκια, γλαστράκια, μπαρμπαδάκια, κουμπαράδες, κορνίζες μέχρι και κομπολόι είδα ! Και το έπαιρναν τα μικρά παιδιά στα χέρια τους και κανα δυο το βάζαν στο στόμα νομίζοντας πως τρώγεται μαζί με τα κουφέτα!.... Τι να πεις!


Και τέλος οι φωτογράφοι…। Αν μπορούσαν να σκαρφαλώσουν στο σβέρκο σου να βγάλουν τις φωτογραφίες, θα ήταν ευτυχισμένοι. Θα μου πεις, την δουλεία τους κάνουν οι άνθρωποι τι να κάνουν; Δεν είναι όμως και το καλύτερο να προσπαθείς να διαβάσεις τις ευχές, ζαλισμένος από τα φλάς που αστράφτουν και κάθε τρεις και λίγο ,να προσπαθεί ο φωτογράφος, αν είναι δυνατόν να αναρριχηθεί πάνω στο τέμπλο του Ναού για να τραβήξει ωραίες φωτογραφίες ! Είδα πολλές φορές σε κάτι ηλιθιοταινίες να διακωμωδούν τον παπά σε υποτιθέμενους γάμους. Δεν είδα όμως ποτέ να διακωμωδούν όλα τα υπόλοιπα που σήμερα αναφέρω! Και τούτο, διότι, όλα τα υπόλοιπα, αποτελούν την όμορφη τελετή που η κάθε μια και ο κάθε ένας ονειρεύεται να κάνει !


Ασφαλώς, και δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω τον παπά, θα ήμουν άδικος εξάλλου। Επειδή, εμείς δεχθήκαμε τα μυστήρια να μεταβληθούν σε τελετές, υπάρχουν περιπτώσεις, ελάχιστες είμαι σίγουρος, που ο δόλιος ο παπάς σου λέει :’’ τι θα κάνω, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο; Άστους να τελειώσουν, να φύγουν και ας πάνε στην ευχή του Χριστού και αυτοί και εγώ! ‘’ Έτσι και ο κόσμος ευχαριστιέται την ’’τελετή’’ και ούτε γάτα, ούτε ζημιά…. Εννοείται ,πώς όλα τούτα δεν έχουν να κάνουν με το σύνολο των Μυστηρίων που τελούμαι, διότι υπάρχουν νέα ζευγάρια που έρχονται προσευχόμενα , να ζήσουν αυτή την ανεπανάληπτη στιγμή της ζωής τους ,προετοιμασμένα με όλα τα πνευματικά εφόδια για ένα επιτυχημένο γάμο και μια ευλογημένη από τον Θεό οικογένεια. Εδώ δεν μιλάμε όμως για αυτά, τα ζευγάρια, αλλά για τα άλλα, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον παπά από τον…. Δήμαρχο!


Και εδώ, η αστειότητες τελειώνουν। Εξάλλου, συμβαίνουν όλα αυτά, δεν είμαι υπερβολικός άσχετα αν τα περιγράφω με μια χιουμοριστική διάθεση . Το ερώτημα είναι ένα! Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε όλες αυτές τις γελοιότητες ; Μέχρι πότε θα αφήνουμε αυτό τον κόσμο ακατήχητο ,να κάνει τελετές με ημερομηνία λήξεως - αυτό αφορά τους γάμους -γιατί τα Μυστήρια δεν λήγουν ποτέ, οι τελετές όμως έχουν ημερομηνία λήξεως. Είμαστε και εμείς σε κάποιον βαθμό συνυπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει. Ίσως γιατί θεωρούμαι πως θα πρέπει να υπάρχει κάποιος συμβιβασμός. Ωστόσο, βλέπουμε ξεκάθαρα ,χρόνο με το χρόνο ,τα πράγματα να γίνονται ακόμα χειρότερα. Αυτή η πλήρης εκκοσμίκευση των Ιερών Μυστηρίων, σημαίνει κάτι, Σημαίνει πως ο κόσμος, προσπαθεί απλά να τηρήσει το ‘’ έθιμο’’, όχι να βιώσει το Μυστήριο και την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πιστέψαμε όλοι μας και το πιστεύουμε απόλυτα, ότι η Εκκλησία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Δεν είναι άσχημο να αισθάνεσαι σε κάποιες στιγμές, πως η Εκκλησία κοσμικοποιείται με τον χειρότερο τρόπο; Δείχνοντας μια ανοχή που και τον μονόφθαλμο, τον αποτυφλώνει;…


του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου

κ.Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ Ελευθερουπόλεως





Σεβασμός στους Εκκλησιαστικούς χώρους και στις Ιερές τελετές.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια των Ι। Ακολουθιών, ευρισκόμεθα προ φαινομένων και καταστάσεων τα οποία μας προβληματίζουν ή και μας στενοχωρούν. Θα αναφέρουμε ακροθιγώς κάποια πράγματα, τα οποία έχομε επισημάνει κατά την διάρκεια της ιερατικής μας πορείας και ζωής.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ι. Ναοί και Ι. Μονές είναι χώροι αγιασμένοι. Εκεί τελείται η Αναίμακτη Θυσία. Εκεί " Άγγελοι περιπολεύουσι και χορός Αγίων Εκκλησιάζει ημίν" κατά την εκκλησιαστική φράση. Το δέος και η ευλάβεια είναι τα μόνα που πρέπει να διακατέχουν τις ψυχές όλων όσοι εισέρχονται σ'αυτούς τους χώρους ή μετέχουν στις ιερές ακολουθίες.
Οι περισσότεροι από τους αδελφούς εν Κυρίω έχουν πλήρη επίγνωση της ιερότητος του χώρου και των στιγμών της Θείας Λατρείας. Όμως υπάρχουν μερικοί οι οποίοι διαφορετικά σκέπτονται και όλως ιδιόμορφα συμπεριφέρονται ευρισκόμενοι στους ιερούς χώρους. Έτσι αντιμετωπίζουμε επώδυνες πνευματικά καταστάσεις, τόσο κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας όσο και κατά τις άλλες Μυστηριακές και λοιπές τελετές της Εκκλησίας μας.
Δεν είμαστε των άκρων ούτε μισαλλόδοξοι, όμως κάποια στιγμή τα πράγματα πρέπει να μπούν στη θέση τους. Διαπιστώνουμε ότι πολλοί επισκέπτονται τους εκκλησιαστικούς χώρους από τουριστικό ενδιαφέρον, νομίζοντας ότι εισέρχονται σε κάποιο μουσείο, όπως είναι όλα τα άλλα (κυρίως συμβαίνει αυτό στα Μοναστήρια). Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι Ναοί και τα Μοναστήρια έχουν άλλο σκοπό και εκτός από την ιστορία τους ή την καλλιτεχνική τους παρουσία δίνουν την αφορμή για πνευματικούς αναβαθμούς αφού είναι χώροι μέσα στους οποίους ασκήθηκαν και ασκούνται θεονοσταλγικές και θεοπόθητες ψυχές. Άλλοι πάλι παρίστανται (γιατί δεν μετέχουν ουσιαστικά) στις ιερές ακολουθίες προκειμένου, όπως οι ίδιοι πιστεύουν να εκπληρώσουν κάποια κοινωνική - κοσμική ή εθιμική υποχρέωση.
Αυτή η νοοτροπία δημιουργεί και την ανάλογη συμπεριφορά, η οποία διαφαίνεται από την εξωτερική εμφάνιση μέχρι την λεπτομερή στάση μέσα στον Ι. Ναό. Εν ονόματι μιας κακώς νοούμενης ελευθερίας ισοπεδώσαμε τελευταία τα πάντα. Ακόμα θα σημειώσωμε ότι και μείς οι κληρικοί ανεχόμεθα πολλά άτοπα με την δικαιολογία ότι η Εκκλησία δέχεται τους πάντας όπως είναι... Δεν μιλάμε για να μη γινόμαστε κακοί, δεν συμβουλεύουμε (εδώ διαπιστώνεται έλλειψη ποιμαντικής ευθύνης) και έτσι φθάσαμε σε σημεία απαράδεκτα μέσα στα ιερά προσκυνήματα και γενικώτερα μέσα στους εκκλησιαστικούς χώρους. Άπρεπη εμφάνιση και ενδυμασία, ανάρμοστη συμπεριφορά και στάση (δίκην καφενείου) μέσα στους λατρευτικούς χώρους, αταξία, μη συμμετοχή στα τελούμενα και τόσα άλλα συνθέτουν τον πίνακα της πνευματικής ακαταστασίας.
Ίσως δεν παρατηρούνται τα φαινόμενα τόσο έντονα κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας αν και εδώ τα πράγματα (κυρίως το καλοκαίρι) είναι προβληματικά. Εκεί που κανείς να κλαίει, είναι κάποιες επίσημες τελετές και κάποια Μυστήρια (όπως Γάμος, Βάπτισμα κ.λπ.). Τότε συναντούμε ό,τι πιο παράξενο, παράδοξο και αταίριαστο στο όλο πνευματικό κλίμα της Εκκλησίας μας. Ημίγυμνες νυφάδες, παράξενα προκλητικά και άσεμνα ντυμένες κουμπάρες, μεταμφιεσμένοι προσκεκλημένοι, μασώντας πολλάκις τσίχλες ή καθισμένοι σταυροπόδι και τόσα άλλα. Αναλογίζεται κανείς στ'αλήθεια, γιατί κάνουν τόσα οι άνθρωποι ώστε να μειώνουν επικίνδυνα την ομορφιά που τους έχει δώσει ο Θεός και να ευτελίσουν την αξία τους. Τί κρίμα να μην ξέρεις τί σου ταιριάζει.
Τί να πεις όμως την ώρα εκείνη, θα θεωρηθείς παράξενος, οπισθοδρομικός. Τελούμε το Μυστήριο με χαμηλωμένα μάτια από τη συστολή.
Αλλά και στα Βαπτίσματα. Τί κατάντια! Δεν έχουν πολλοί, επίγνωση των τελουμένων. Ο Ανάδοχος άσχετος με το κλίμα της τελετής πολλάκις επιδειξίας του πορτοφολιού του, ξένος με τα πνευματικά. Όσο για πολλές από τις αναδόχους ο Θεός να φυλάει. Η εμφάνισίς τους δεν είναι ούτε για το δρόμο. Τί χάλι είναι και αυτό στις μέρες μας.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλείστα όσα παραδείγματα, τα οποία δηλώνουν την πνευματική ακαταστασία και την εκκοσμίκευση, η οποία επικρατεί στις μέρες μας μέσα στους εκκλησιαστικούς χώρους.
Ας περιοριστούμε όμως σε κάποιες πνευματικές προτάσεις - επισημάνσεις.
  1. Εμείς οι κληρικοί ας αναλάβομε τις ευθύνες μας ως προς το θέμα της πνευματικής καθοδήγησης του λαού. Κηρύγματα κατ' ιδίαν, συζητήσεις, ενημερωτικά φυλλάδια κ.λπ. Μας δίδεται η ευκαρία πριν από τον Γάμο ή το Βάπτισμα να συνομιλήσωμε με τους χριστιανούς. Καλό θα είναι με πνεύμα αγάπης και συνέσεως και ποιμαντικής ευαισθησίας να υποδεικνύομε τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην ιερότητα του χώρου και των στιγμών. (Ας μη περιοριζόμαστε μόνο στην υπενθύμιση των υλικών τους υποχρεώσεων. Υπάρχουν και πνευματικά θέματα τα οποία πρέπει να θίγομε, όσοι δεν τα θίγομε). Ο ιερεύς είναι πατέρας και Διδάσκαλος. Ας αναλάβομε σοβαρά το ρόλο μας.
  2. Είναι ανάγκη όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί να κατανοήσωμε επί τέλους, ότι ο Ναός είναι χώρος άγιος. Ότι στη Θεία Λειτουργία θυσιάζεται, προσφέρεται και χαρίζεται ο Θεός υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.. Ότι στα μυστήρια έχομε την παρουσία του Παναγίου Πνεύματος και σε όλες τις ιερές τελετές την παρουσία της χάριτος του Θεού.
  3. Δεν είναι οι ιεροπραξίες κοσμικά γεγονότα. Δεν είναι οι Ναοί γήπεδα, ούτε πασαρέλλες. Δεν είναι χώρος επίδειξης μόδας και καλλιστείων ο ιερός χώρος. Αν κάποιος έχει τέτοια ανάγκη ας παέι κάπου αλλού. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας δεν είναι ευκαιρίες... για κάτι τετοιο.
  4. Κυρίως ας μάθουμε όλοι να σεβώμαστε πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας. Να έχομε την επίγνωση της αξίας μας, ως δημιουργήματα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού. Αν αυτό μπει βαθειά στην συνείδησή μας, τότε θα σεβόμεθα και τον Θεό και τους συνανθρώπους μας, τότε θα καταλάβομε ότι η σεμνότητα κάνει τον άνθρωπο μεγάλο και η ευπρέπεια τον καταξιώνει.
Αυτό το πνεύμα θα βοηθήσει να εξέλθει κανείς από το κλίμα της εκκοσμίκευσης... της άπρεπης εμφάνισις και γενικώς συμπεριφοράς κατά την επίσκεψη στους ιερούς χώρους και κατά την παρουσία και μετοχή μας στα Μυστήρια και στις λοιπές Εκκλησιαστικές τελετές.
Ταύτα με επίγνωση ευθύνης και με πνεύμα απεριορίστου αγάπης και εκτίμησης προς όλους।

Του Παν। Αρχιμ। ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΚΛΗΦΑ
(νυν Μητροπολίτου Πατρών)