Κάτοχος

Η φωτογραφία μου
Αγρίνιο, Αιτωλοακαρνανίας, Greece

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ερμηνεία των Δέκα Εντολών

1. Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού.

Ένας Κύριος είναι ο Κύριος ο Θεός σου, Αυτός που φανερώνεται (με τρία πρόσωπα, δηλ.) σαν Πατέρας και σαν Υιός και σαν Άγιο Πνεύμα. Σαν Πατέρας μεν αγέννητος, σαν Υιός δε γεννητός (μεν, αλλά και αυτό πάλι) χωρίς αρχή, και πέρα από τον χρόνο, και χωρίς να πάθει καμμία αλλοίωση, σαν Λόγος (του Θεού Πατρός). Αυτός δε ονομάζεται Χριστός, γιατί έχρισε (δηλ. αγίασε) με το να αναλάβει ο ίδιος το δικό μας (ανθρώπινο) είδος. Και σαν Άγιο Πνεύμα, που και Αυτό προέρχεται από τον Πατέρα, όχι γιατί γεννήθηκε απ΄Αυτόν, αλλά γιατί Αυτός Το στέλνει. Αυτός μόνο είναι Θεός. Και μάλιστα ο αληθινός Θεός, ο ένας Κύριος, που εμφανίζεται με τρεις υποστάσεις. (Είναι ένας και μοναδικός ο Θεός αυτός, που) δεν διαιρείται κατά την φύση, τη θέληση, την σκέψη, την δύναμη και την ενέργεια, και όλα γενικώς τα γνωρίσματα της Θεότητας. Αυτόν (λοιπόν τον ένα και αληθινό Θεό) μόνο θα (πρέπει να) λατρεύσεις με όλη την δύναμη που έχει ο νους σου, και με όλο το πλάτος της καρδιάς σου και με όλη την πληρότητα της δυνάμεώς σου. Και όλα όσα (ο Θεός σου) λέει και εντέλλεται, (θα πρέπει) να είναι πάντοτε νωπά μέσα στην καρδιά σου, ώστε να εφαρμόζεις και να εντρυφάς μέσα σε αυτά και να ομιλείς με βάση αυτά (σε όλες τις περιστάσεις της ζωής σου, δηλαδή) και όταν κάθεσαι (κάπου και δεν μετακινείσαι), και όταν βαδίζεις (για να πας από το ένα μέρος στο άλλο), και όταν είσαι πεσμένος στο κρεβάτι, κι όταν είσαι όρθιος. Και (θα πρέπει ακόμα) να ενθυμείσαι πάντοτε (δηλαδή αδιαλείπτως και χωρίς διακοπή) τον Κύριο το Θεό σου και Αυτόν μόνο να φοβάσαι (με τον Άγιο φόβο του Θεού), και να μην λησμονήσεις ποτέ ούτε Αυτόν ούτε τις εντολές Του. Γιατί (μόνο) έτσι και ο Θεός θα σου δώσει την δύναμη (που είναι απαραίτητη) για να εφαρμόζεις (στην ζωή σου) το (άγιο) θέλημά Του. Γιατί (ο Θεός, που δεν έχει κανενός την ανάγκη) τίποτε άλλο δεν σου ζητεί παρά μόνον να Τον φοβάσαι και να Τον αγαπάς (γιατί Αυτός ακριβώς ο φόβος του Θεού συμβαδίζει με την αγάπη προς Αυτόν) και να ακολουθείς τον δρόμο Του που Αυτός θέλει (πράγμα που είναι η φυσική συνέπεια των άλλων). Αυτός θα είναι το καύχημά σου και Αυτός θα είναι ο Θεός σου. (Πρόσεξε) μήπως ακούγοντας τίποτα σχετικό με την (ηθική) απάθεια των αγγέλων και με την ιδιότητά τους να είναι αόρατοι, η για την μεγάλη (κι εκπληκτική) πονηρία του (διαβόλου, που) εκπέσοντος από το ύψος το αγγελικό, και για την (μεγάλη του) επινοητικότητα και εξυπνάδα και ευστροφία για κάθε πλάνη, εξαιτίας όλων αυτών αποδόσεις σε κάποιο από αυτά (τα πνεύματα-αγαθά η πονηρά) τιμή που ανήκει στον Θεό. (Πρόσεξε) μήπως ατενίζοντας το μεγάλο μέγεθος του ουρανού και την ποικιλία της κινήσεως των ουράνιων σωμάτων, την λαμπρότητα του ήλιου, το γλυκό φως της σελήνης, την όμορφη διαύγεια των άλλων αστέρων, τη χρησιμότητα του αέρα (και την αναγκαιότητά του) για την αναπνοή, και της θαλάσσης η της γης τις ανεξάντλητες προσφορές, και (συνηπαρμένος από τα φαινόμενα τούτα τα λαμπρά) θεοποιήσεις κανένα από αυτά τα κτίσματα. Γιατί όλα αυτά είναι κατά τρόπο δουλικό ταγμένα στον μόνο Θεό και δημιουργήματα δικά Του, που έλαβαν οντότητα από την κατάσταση της ανυπαρξίας που ήσαν, με μόνο τον λόγο του Θεού. Γιατί (όπως λέγει η Γραφή) Αυτός (ο Θεός) απλώς είπε και έγιναν (όλα όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε), Αυτός διέταξε και εδημιουργήθησαν. Αυτόν λοιπόν τον Κύριο και δημιουργό της κτήσεως πρέπει να τιμήσεις (με λατρεία) σαν μόνο Θεό και με την αγάπη να ενωθείς μαζί Του, και μέρα και νύκτα από Αυτόν να ζητάς συγχώρεση για τα θεληματικά σου και αθέλητα παραπτώματα. Γιατί Αυτός ( ο μεγαλοδύναμος Κύριος) είναι (ταυτόχρονα) γεμάτος αγάπη και φιλανθρωπία και μακροθυμία και πολύ έλεος, και κάνει αιώνια το καλό ( το αγαθό).

2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης.

Δεν θα (πρέπει) να κατασκευάσεις κανένα ομοίωμα κάποιου πράγματος από όσα βρίσκονται επάνω στον ουρανό και κάτω στην γη και μέσα στην θάλασσα, με σκοπό να τους αποδώσεις λατρεία και δόξα όμοια με εκείνη που αρμόζει στο Θεό. Και τούτο, γιατί όλα αυτά είναι δημιούργημα του ενός και μοναδικού Θεού, που, αφού τώρα τελευταία επήρε σάρκα γεννηθείς από παρθενική γαστέρα, παρουσιάστηκε στην γη και ήλθε σε επαφή με τους ανθρώπους, και αφού πρώτα υπέστη πάθος για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων και απέθανε και αναστήθηκε, ανέβηκε ψηλά στους ουρανούς με σώμα κι εκάθησε στα δεξιά του θρόνου της μεγαλειότητος του Θεού, στα ψηλά ουράνια σκηνώματα. Με το σώμα δε αυτό πρόκειται να ξαναρθεί στη γη, μέσα σε δόξα λαμπρή, για να κρίνει ζωντανούς και πεθαμένους. Αυτού λοιπόν (του Θεού), που έγινε άνθρωπος για χάρη μας, να κατασκευάσεις την εικόνα σε ένδειξη της αγάπης σου γι΄Αυτόν, και να Τον θυμάσαι βλέποντας την εικόνα, και να Τον προσκυνάς προσκυνώντας την εικόνα. Επίσης η εικόνα θα σε βοηθά να στρέψεις το νου σου στο άξιο προσκυνήσεως σώμα του Σωτήρος, που τώρα βρίσκεται ψηλά στον ουρανό στα δεξιά του Πατρός. Επίσης (θα πρέπει) να κατασκευάσεις εικόνες και για τους Αγίους και να τις προσκυνάς, όχι βέβαια σαν Θεούς, γιατί αυτό απαγορεύεται, αλλά για να δείξεις με τον τρόπο αυτό την σχέση που εσύ (σαν θνητός άνθρωπος) έχεις με αυτούς (που ήσαν σαν και εσένα άνθρωποι), και την διάθεση να τους τιμήσεις με εξαιρετική τιμή, πράγμα που θα κάνει το νου σου να πηγαίνει δια μέσου της εικόνος στους (εικονιζομένους) Αγίους. Έτσι θα μιμηθείς και τον Μωυσή, που έφτιαξε τις εικόνες των Χερουβίμ μέσα στα Άγια. Έπειτα (μην ξεχνάς ότι) και αυτά ακόμη τα Άγια των Αγίων ήταν (σαν μία κάποια) εικόνα αυτών που ήταν στα ουράνια. Και (μέσα στην σκηνή του Μαρτυρίου ) το άγιο κοσμικό εικόνιζε όλο τον κόσμο, και (όμως παρά ταύτα) ο Μωυσής όλα αυτά τα ονόμασε άγια, γιατί με τούτο δεν είχε σκοπό να αποδώσει δόξα στα κτίσματα, αλλά δια μέσου αυτών στον δημιουργό του κόσμου Θεό. Και εσύ λοιπόν δεν (θα πρέπει) να θεοποιήσεις τις εικόνες (σαν υλικό κατασκεύασμα) του Δεσπότου Χριστού και των Αγίων. Αλλά δια μέσου αυτών (και με την βοήθειά τους) θα (πρέπει να) προσκυνήσεις (λατρευτικώς) Αυτών που μας έπλασε πρώτα κατ΄εικόνα δική του, και έπειτα δέχτηκε από μεγάλη και άπειρη αγάπη προς τον άνθρωπο να λάβει την εικόνα μας την ανθρώπινη (δηλ. να παρουσιαστεί με ανθρώπινη μορφή, και με τον τρόπο αυτό) να γίνει αντικείμενο απεικονίσεως και περιγραφής. Θα πρέπει δε να μην περιοριστείς μόνο στην προσκύνηση της θείας εικόνος, αλλά να επεκτείνης αυτήν και στο σημείο του σταυρού. Γιατί ο σταυρός είναι πολύ μεγάλο σημείο και δείγμα της νίκης της ολοκληρωτικής του Χριστού εναντίον του διαβόλου και όλης της εχθρικής για μας παρατάξεώς του.

3. Ου λήψει το όνομα του Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω.

Μη πάρεις στο στόμα σου για το τίποτε το όνομα του Κυρίου του Θεού σου (και μην ορκισθείς ποτέ) είτε για υπόθεση γήινη, είτε από φόβο μη πάθεις τίποτε κακό από κανένα άνθρωπο, η από ντροπή, η για να κερδίσεις προσωπικό όφελος, ορκιζόμενος ψεύτικα, γιατί η παράβαση του όρκου σημαίνει άρνηση του Θεού. Γι΄αυτό να μην ορκίζεσαι ποτέ, αλλά να αποφεύγεις ολωσδιόλου τον όρκο, γιατί από τον όρκο προέρχεται και η παράβαση του όρκου, που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και συγκαταλέγει με τους αμαρτωλούς τον επίορκο. Όταν λες πάντοτε την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει λόγος να ορκίζεσαι, γιατί τα (αληθινά πάντοτε) λόγια σου θα είναι σαν όρκος (και θα καθιστούν περιττή κάθε άλλη βεβαίωση με όρκο). Αν όμως συμβεί καμιά φορά και ορκισθείς, πράγμα που μακάρι ποτέ να μην γίνει, εάν μεν δώσεις τον όρκο για κάτι τι σύμφωνο με τον Θείο Νόμο, τότε θα πρέπει να εκτελέσεις το νόμιμο αυτό, αλλά εν συνεχεία θα πρέπει να ζητήσεις από τον εαυτό σου ευθύνες επειδή έδωσε όρκο, φροντίζοντας με ελεημοσύνη, δέηση και πένθος και σκληραγωγία του σώματος να εξιλεώσεις τον Χριστό που είπε να μην ορκίζεσαι. Εάν δε έδωσες όρκο για πράγμα παράνομο, πρόσεξε μήπως εξ΄αιτίας του όρκου εκτελέσεις παράνομη πράξη, για να μην συγκαταριθμηθείς κι εσύ μαζί με τον Προφητοκτόνο Ηρώδη. Αφού δε αθετήσεις και παραβείς τον παράνομο τούτο όρκο, βάλε κανόνα στον εαυτό σου να μην ξαναορκισθεί, και φρόντισε να εξιλεωθείς απέναντι του Θεού, χρησιμοποιώντας με περισσότερη μέριμνα τα φάρμακα που είπαμε προηγουμένως, μαζί με δάκρυα.

4. Εξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατο Κυρίω τω Θεώ σου.

Μια μέρα της εβδομάδος, που ονομάζεται Κυριακή, επειδή είναι αφιερωμένη εις τον Κύριο, γιατί την ημέρα τούτη αναστήθηκε εκ νεκρών και (με τον τρόπο αυτό) μας έκανε γνωστή και βέβαιη την κοινή ανάσταση, κατ΄ αυτή θα πρέπει κάθε γήινο έργο να σταματήσει. Τούτη λοιπόν την ημέρα να την αγιάσεις και να μην κάνεις κανένα έργο βιοτικό, εκτός από τα απαραίτητα, και να δώσεις την ευκαιρία σε αυτούς που είναι δικοί σου η σε υπηρετούν να ξεκουραστούν, ώστε όλοι μαζί να δοξάσετε Εκείνον που με το να θανατωθεί μας έκανε δικούς του και αναστήθηκε και ανέστησε μαζί την δική μας φύση. Κατά την ημέρα αυτή να θυμηθείς την μέλλουσα ζωή, και να περάσεις τον καιρό σου μελετώντας τις εντολές και τα δικαιώματα του Κυρίου και εξετάζοντας τον εαυτό σου για να εξακριβώσεις μήπως παρέβης κάτι τι η παράλειψες, ώστε να διορθώσεις σε όλα τον εαυτό σου. Επίσης, την ημέρα αυτή να περάσεις πολλές ώρες μέσα στον ναό του Θεού παρακολουθώντας τις ιερές (λατρευτικές) συνάξεις που τελούνται εκεί, και να κοινωνήσεις με ειλικρινή πίστη και με ήσυχη συνείδηση το Άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού, και να κάνεις αρχή για μία ζωή περισσότερο σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, και να ξεκαινουργώσεις τον εαυτό σου και να τον ετοιμάσεις για την υποδοχή των μελλοντικών αιωνίων αγαθών. Γι΄αυτά πρέπει να μην κάνεις καταχρήσεις ούτε τις άλλες ημέρες. Τη δε Κυριακή πρέπει από όλα να απέχεις, αφού μένεις κοντά στον Θεό, κάνοντας μόνον τα απολύτως αναγκαία έργα κι εκείνα που χωρίς αυτά δεν μπορείς να ζήσεις. Έτσι με το να έχεις τον Θεό σαν τόπο για να καταφύγεις, δεν θα πας αλλού πουθενά. Και δεν θα υποστείς την πύρωση που φέρνει η φλόγα των παθών, και δεν θα σηκώσεις (στον ώμο σου) το βάρος της αμαρτίας. Με τον τρόπο δε αυτό θα αγιάσεις την (πρώτη αυτή) ημέρα της εβδομάδος, (δηλ. με το να τιμάς αυτή) παραμένοντας μακριά από κάθε τι κακό. Αυτά δε που είπαμε, να τα εφαρμόσεις και στις μεγάλες εορτές, πράττοντας τα ίδια (τα παραπάνω) και απέχοντας πάλι από όσα προηγουμένως είπαμε.

5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης.

Να σέβεσαι τον πατέρα σου και την μητέρα σου, γιατί ο Θεός - χρησιμοποιώντας σαν όργανα αυτούς - σε έφερε στην ζωή, και αυτοί είναι για σένα έπειτα από τον Θεό αίτιοι της υπάρξεώς σου. Γι΄αυτό λοιπόν και εσύ, έπειτα από τον Θεό αυτούς και να τιμήσεις και να αγαπήσεις, αν βέβαια η αγάπη προς τους γονείς βοηθάει την προς Θεό αγάπη. Αν όμως δεν βοηθάει, τότε να φύγεις αμέσως μακριά από αυτούς... Πρέπει να σέβεσαι και να αγαπάς αυτούς που για σένα γίνηκαν πνευματικοί πατέρες. Γιατί αυτοί εσένα σε έφεραν από την κατάσταση της (απλής) υπάρξεως, στην κατάσταση (της κατά Θεόν) υπάρξεως και σου μετέδωσαν τον φωτισμό της (θείας) γνώσεως και σου δίδαξαν την φανέρωση της αλήθειας και σε αναγέννησαν με το λουτρό της παλιγγενεσίας και σου φύτεψαν μέσα σου την ελπίδα για την ανάσταση και την αθανασία (της ψυχής) και για την αδιάδοχη βασιλεία και κληρονομία (της βασιλείας των ουρανών) και σε έκαναν, από ανάξιο που ήσουνα, άξιο των αιώνιων αγαθών, και από επίγειο (σε αντικατέστησαν) ουράνιο, και από πρόσκαιρο, αιώνιο και υιό μαθητείας (παρά τους πόδας) όχι ανθρώπου πια, αλλά του Θεανθρώπου Χριστού, που σου χάρισε το πνεύμα της υιοθεσίας. Αυτός μάλιστα είπε : «Μην ονομάσετε κανένα άνθρωπο πατέρα η καθηγητή, γιατί ένας είναι ο πατέρας και καθηγητής σας, ο Χριστός. Γι΄αυτό οφείλεις κάθε τιμή και αγάπη στους πνευματικούς πατέρες, έχοντας την συναίσθηση πως η τιμή που δίνεις σε αυτούς πηγαίνει στον Χριστό και στο Πανάγιο Πνεύμα, μέσα στο Οποίο έλαβε την υιοθεσία, και στον επουράνιο Πατέρα, από τον Οποίο πηγάζει κάθε πατριά στον ουρανό και στην γη. Πρέπει δε να φροντίσεις σε όλο τον βίο να έχεις ένα πνευματικό πατέρα, και να του εξομολογείσαι κάθε σου αμάρτημα και κάθε λογισμό η να παίρνεις απ΄αυτόν την θεραπεία και την συγχώρεση. Γιατί σ΄αυτόν (δηλ. τον πνευματικό πατέρα) δόθηκε (από τον Κύριο η εξουσία) να συγχωρεί η να μην συγχωρεί αμαρτίες (δηλ. να ελευθερώνει η όχι ψυχές). Όλα όσα δεν συγχωρήσουν στη γη, θα μείνουν ασυγχώρητα (και) στον ουρανό. Και όλα όσα συγχωρήσουν στη γη, θα συγχωρεθούν (και) στον ουρανό.

Αυτή δε τη χάρη και την δύναμη την έλαβαν από τον Χριστό. Γι΄αυτό πρέπει να υπακούς σε αυτούς και να μην έχεις αντίθετη με αυτούς γνώμη, για να μην φέρεις την καταστροφή στην ψυχή σου. Γιατί αν εκείνος που αντιμιλάει στους σαρκικούς του γονείς, σε πράγματα που δεν απαγορεύονται από τον νόμο του Θεού, τιμωρείται - σύμφωνα με τον νόμο (του Μωϋσέως)- με θάνατον, πως είναι δυνατόν εκείνος που αντιμιλάει στους πνευματικούς πατέρες να μην διώχνει μακριά του το πνεύμα του Θεού και να μην χάνει την ψυχή του; Γι΄αυτό να συμβουλεύεσαι και να υπακούς μέχρι τέλους στους πνευματικούς πατέρες, για να σωθεί η ψυχή σου και να γίνεις κληρονόμος των αιωνίων και ακηράτων αγαθών.

6. Ου μοιχεύσεις.

Να μην πορνεύσεις, για να μην καταντήσεις να γίνεις από μέλος Χριστού μέλος πόρνης, και (έτσι) αποκοπείς από το θείο σώμα (σαν σάπιο μέλος) και χάσεις την Θεία κληρονομιά και ριχθείς στην γέενα (του πυρός). Γιατί (όπως λέει ο νόμος) εάν η θυγατέρα ιερέως που συλληφθεί να πορνεύεται, υπομένει την τιμωρία τον θάνατο δια πυράς, επειδή (με την πράξη της) τον πατέρα (της) εντρόπιασε, πόσο μεγαλύτερη τιμωρία αξίζει όποιος τέτοια βρωμιά κάνει στο σώμα του Χριστού; Συ μεν λοιπόν, αν μπορείς, εφάρμοσε (στην ζωή σου) την παρθενία, για να μπορέσεις να αφιερωθείς εξ΄ολοκλήρου στον Θεό και με τέλεια αγάπη σε Αυτόν να προσκολληθείς, μένοντας κοντά Του σε όλη σου την ζωή και φροντίζοντας αποκλειστικά πάντοτε (να κάνεις) ότι αρέσει στον Κύριο, και (έτσι) από τώρα εξασφαλίζοντας την μέλλουσα ζωή και ζώντας κάτω στην γη σαν Άγγελος Θεού. Γιατί αυτών (δηλαδή των Αγγέλων) γνώρισμα είναι η παρθενία, και γίνεται όμοιος με αυτούς, -αν και έχει σώμα- όσο τούτο είναι δυνατόν, όποιος ακολουθεί την παρθενία... Αν πάλι προτιμήσεις να ακολουθήσεις την (κατά Χριστόν) παρθενική ζωή και δεν έχεις δώσει τέτοια υπόσχεση στον Θεό, τότε σου επιτρέπεται να πάρεις μία γυναίκα σύμφωνα με τον νόμο του Κυρίου, και μόνο με αυτήν να κατοικείς και να μην την θεωρείς σαν δικό σου σκεύος προς σκοπό αγιασμού, απέχοντας με όλη σου την δύναμη από ξένες γυναίκες. Θα μπορέσεις δε τελείως να αποφεύγεις αυτές, αν προσέξεις τις άκαιρες (και ψυχικά επικίνδυνες) συναντήσεις και συζητήσεις μαζί τους, και (φρόντιζε) να μην σου αρέσουν τα πορνικά λόγια και ακούσματα, και να διώχνεις τα μάτια του σώματος και της ψυχής σου από πάνω τους όσο σου είναι τούτο δυνατό, και συνήθιζε να μην ρίχνεις βλέμματα εμπαθή και περίεργα πάνω στην ομορφιά των προσώπων. Γιατί εκείνος που κοιτάζει μια γυναίκα με κακή πρόθεση και επιθυμία, ήδη (όπως λέει ο Κύριος) είναι σαν να έκανε μαζί της την κακή πράξη (της μοιχείας η πορνείας), και έτσι έχει γίνει ακάθαρτος μπροστά στα μάτια του Χριστού που βλέπει (τα κρυπτά) στις καρδιές. Από το σημείο δε αυτό (της ψυχικής αμαρτίας, ο άνθρωπος) ο ταλαίπωρος, καταντάει και στο να διαπράξει και τη σωματική αμαρτία. Αλλά τι μιλάω (μόνο) για τις βρωμιές της πορνείας και της μοιχείας και όλες τις άλλες τέτοιες που ενεργούνται κατά φύση; Γιατί ο άνθρωπος όταν με περιέργεια κοιτάει τα όμορφα πρόσωπα, σέρνεται ακόλαστα και στις παρά φύση (σαρκικές αμαρτίες και) ασέλγειες. Συ λοιπόν, άμα κόψεις από πάνω σου τις πικρές ρίζες (της αμαρτίας), δεν θα δοκιμάσεις τους καρπούς (της) αλλά θα φέρεις αντιθέτως τον καρπό της αγνότητας και του αγιασμού που έρχεται μαζί της, χωρίς τον οποίο κανείς δεν πρόκειται να ιδεί τον Κύριο.

7. Ου κλέψεις.

Να μην κλέψεις, για να μην σου δώσει πολύ μεγαλύτερη τιμωρία ο γνωρίζων τα κρύφια (Θεός), επειδή Τον περιφρόνησες. Μάλλον πρέπει απ΄ότι έχεις, κρυφά να δίνεις σε όσους έχουν ανάγκη, για να πάρεις εκατονταπλασίονα και να κληρονομήσεις ζωή αιώνια στον μέλλοντα αιώνα από τον Θεό, που βλέπει τα κρυφά.

8. Ου φονεύσεις.

Να μην φονεύσεις, για να μην εκπέσεις από (την χάρη) της υιοθεσίας που σου έδωσε Εκείνος που ανασταίνει τους νεκρούς, και να γίνεις με τα έργα σου παιδί εκείνου που εξ΄αρχής είναι δολοφόνος του ανθρώπου. Επειδή δε ο φόνος έχει ως αφορμή το κτύπημα, τούτο δε το μάλωμα, και τούτο το θυμό, ο δε θυμός έρχεται εξ΄αφορμής της ζημίας η του κτυπήματος η της βρισιάς που άλλοι μας κάνουν, γι΄αυτό είπε ο Χριστός εκείνον που σου παίρνει το πανωφόρι, μην εμποδίσεις να σου πάρει και το χιτώνα σου και μην αποκριθείς με βρισιές σε εκείνον που σε βρίζει. Γιατί με τον τρόπο τούτο, και τον εαυτό σου και εκείνον που σου κάνει κακό θα γλιτώσεις από το φοβερό κακό του φόνου. Συ λοιπόν, (κάνοντας έτσι), θα πετύχεις τη συγχώρεση των αμαρτιών σου που έχεις απέναντι του Θεού. Γιατί είπε: «δίδετε συγχώρεση (σε όσους σας φταίουν) και θα συγχωρεθούν και οι δικές σας αμαρτίες». Εκείνος δε που κακολογεί και κακοποιεί τους άλλους, (αυτός) θα δώσει λόγο και θα τιμωρηθεί με αιώνια τιμωρία. Γιατί ο Χριστός είπε : «αυτός που θα πει τον αδερφό του «μωρέ», είναι άξιος να ριχτεί στη γέενα του πυρός». Αν λοιπόν κατορθώσεις να ξεριζώσεις το κακό (από μέσα σου) και να χαρίσεις στην ψυχή σου τη μακαριότητα της πραότητος, δόξασε τον Χριστό που είναι ο διδάσκαλος και ο συνεργός των αρετών, χωρίς τον Οποίον, όπως έμαθες, δεν μπορούμε τίποτα καλό να κάνουμε. Αν πάλι δεν μπορέσεις να μείνεις πράος (και μακριά από τον θυμό), να κατηγορείς τον εαυτό σου που θυμώνει, και να μετανιώνεις μπροστά στον Θεό και μπροστά στον άνθρωπο που είτε του μίλησες άσχημα, είτε του έκανες κακό. Γιατί εκείνος που μετανιώνει όταν η αμαρτία του βρίσκεται στα πρώτα βήματα, αυτός δεν φτάνει στο τελευταίο σκαλοπάτι, (αντιθέτως δε) όποιος με αδιαφορία (και αναισθησία) αντιμετωπίζει τις μικρές πτώσεις, αυτός γι΄αυτές θα πέσει και στις μεγαλύτερες.

9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.

Να μην συκοφαντήσεις, για να μην εξομοιωθείς μ΄εκείνον που παλιά (στην αρχή της ανθρώπινης ζωής) εσυκοφάντησε στην Εύα τον Θεό, και γίνεις καταραμένος όπως εκείνος. Αλλά μάλλον πρέπει, αν τούτο δεν θα κάνει κακό στους πολλούς, να σκεπάζεις τα κακά του διπλανού σου (που μοιάζουν με πτώμα), για να μοιάσεις όχι του Χαμ, αλλά του Σημ και του Ιάφεθ, και να κερδίσεις την ευλογία.

10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστι.

Να μην (επιθυμήσεις να αρπάξεις) τίποτα ξένο, που ανήκει στον διπλανό σου. Ούτε κτήμα, ούτε χρήμα, ούτε δόξα, ούτε τίποτε από όσα ανήκουν στον πλησίον σου. Γιατί η επιθυμία (των ξένων πραγμάτων) αφού γεννηθεί στην ψυχή, γεννάει αμαρτία. Η δε αμαρτία άμα γίνει, φέρνει τον θάνατο. Συ δε, όταν θα μένεις ξένος προς την επιθυμία των πραγμάτων του άλλου, θα κατορθώσεις να μείνεις μακριά και από την αρπαγή, που έχει σαν αίτιο την πλεονεξία. Συ μάλιστα πρέπει (όχι μόνο να μην βάζεις στο μάτι του διπλανού σου τα καλά, αλλά) και από τα δικά σου να δίνεις σε αυτόν που ζητά, και να ελεείς, όσο μπορείς, αυτόν που έχει την ανάγκη σου, και να μην διώξεις αυτόν που σου ζητάει δανεικά. Και αν βρεις κάτι που χάθηκε, να το δώσεις στον κύριό του, έστω κι αν αυτός είναι από τους πιο μεγάλους σου εχθρούς. Γιατί με τον τρόπο τούτο και θα αγαπήσετε, και θα νικήσεις εσύ το κακό με την βοήθεια του καλού, όπως ο Χριστός σε διατάζει.

* * *

Όταν λοιπόν όλα αυτά εσύ τα εκτελείς με όλη σου την δύναμη και ζεις μέσα στην ατμόσφαιρά τους, τότε μέσα στην ψυχή σου θα αποκτήσεις (σαν μεγάλο απόκτημα) τον θησαυρό της ευσέβειας, και θα ευαρεστήσεις στον Θεό και θα ευεργετηθείς από τον Θεό και από τους ανθρώπους του Θεού, και θα γίνεις κληρονόμος των αιωνίων αγαθών, τα οποία είθε όλοι να τα κερδίσουμε, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας, του Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση (λατρευτική) μαζί με το άναρχό του Πατέρα και το Πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και εις τους ατελεύτητους αιώνες, Αμήν.

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Μη Βλαcφημήc τον Ευεργέτη Cου

Στην Ελλάδα μας, στην χώρα της Αλήθειας και της Ορθοδοξίας, στην πατρίδα που πρέπει να ευωδιάζει από τα άνθη της δοξολογίας και της ευγνωμοσύνης, στην χώρα των άγιων, στην πατρίδα του ηλίου και του φωτός, όλοι έχουμε ανάγκη από ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Μετάνοια για ένα σατανικό πάθος που χωρίζει από τον Θεό και συγχρόνως προσβάλλει τον πολιτισμό μας: το πάθος της ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ

Η βλασφημία των θείων είναι ένα από τα πιο καταραμένα αμαρτήματα. Γιατί προέρχεται από εωσφορικό εγωισμό και διαβολική υπερηφάνεια. Δείχνει ότι ο βλάσφημος αποδίδει όλα τα κακά και τις αναποδιές στον Κύριο και Θεόν του παντός. Σ’Αυτόν που είναι η Πηγή όλων των καλών και τίποτε κακό δεν εποίησε.

Ο βλάσφημος είναι αχάριστος. Ενώ θα έπρεπε να ευχαριστεί αδιάκοπα τον Δημιουργόν του ημέρα και νύχτα για όλες τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες, για όλα τα πνευματικά και σωματικά δώρα του Κυρίου, όχι μόνο δεν ευχαριστεί τον Θεό, αλλά Τον υβρίζει. Είναι και αχάριστος και υβριστής . Αλλά και ανόητος. Πετροβολάει τον Ουρανό! Και οι πέτρες πέφτουν στην άδεια, την κενή από σύνεση κεφαλή του.

Ο βλάσφημος είναι και αχάριστος και υβριστής και ανόητος και δαιμονόπληκτος. Διότι η βλασφημία είναι έργο διαβολικό.

Από πού προήλθε όμως η βλασφημία των Θείων;

Από την κακία, την μοχθηρία, το μίσος των Τούρκων κατά της αγίας μας θρησκείας, κατά των Χριστιανών. Οι Τούρκοι βλασφημούσαν τον Χριστό, την Παναγία μας και τον Τίμιο Σταυρό. Και όμως , στα Μουσουλμανικά κράτη εάν κάποιος τολμήσει να βλασφημήσει τον Μωάμεθ (αυτόν που είχε πέντε γυναίκες!) θα του κόψουν τον λαιμό!

Εσύ, λοιπόν αδελφέ μου βλάσφημε, καταλαβαίνεις τι κακό κάνεις, τι κακό λαλεί η γλώσσα σου όταν βλασφημείς;

Συναισθάνεσαι που βρίσκεσαι όταν υβρίζεις τον Αληθινόν Θεόν, τον Σωτήρα σου; Συλλαμβάνεις το βάραθρο της αβύσσου που πέφτεις όταν υβρίζεις το Φως και την Αλήθεια, την Αγάπη και την Σωτηρία του κόσμου;

Εκείνον που τρέμουν τα σύμπαντα και οι μυριάδες άγγελοι μετά φόβου και τρόμου παρίστανται ενώπιον Του. Εκείνον που μ’ένα Του λόγο έπλασε την γη και τον ήλιο και τα άστρα του Ουρανού. Εκείνον που έπλασε και σένα άνθρωπο λογικό εκ του μηδενός. Εάν θεωρείται παράπτωμα να υβρίσεις τον Μωάμεθ ή τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό ή ένα επίσημο πρόσωπο, πόση ασέβεια είναι να υβρίζεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ή την Πανυπερευλογημένη Θεοτόκο Μητέρα του Χριστού Παναγία μας ή τον Ζωοποιό Τίμιο Σταυρό;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Παραδείγματα βλασφήμων ανθρώπων προς παραδειγματισμό και διόρθωση.

Ένας βλάσφημος πατέρας από την Αθήνα είχε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες – καρπός της ευθύνης για την μεγάλη αμαρτία της βλασφημίας. Βλασφημούσε <<για ψύλλου πήδημα >> που λέμε και στην καθημερινή μας ζωή <<έλουζε >> , την ταλαιπωρημένη γυναίκα του.

Σημειωτέον ότι η ίδια η γυναίκα του είχε ομολογήσει ότι ακόμα και στην σύλληψη του αρρώστου παιδιού του βλασφημούσε τα θεία. Αποτέλεσμα τούτου ήταν βέβαια ότι το παιδί γεννήθηκε ανάπηρο. Ακόμα και ένα τσιγάρο να του έπεφτε από το χέρι ήταν ικανός να βλασφημήσει.

Προβλέποντας ο Κύριος ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα μετανοούσε επέτρεψε να τελείωση σύντομα η ζωή του για να τελειώσει σύντομα και το μεγάλο αμάρτημα. Σε ένα ταξίδι μαζί με την γυναίκα του συγκρούστηκε το αυτοκίνητο του με μια νταλίκα. Αυτοκίνητο και άνθρωποι πολτοποιήθηκαν. Έγιναν σαν φυσαρμόνικα.

*

Κάποιος κληρικός βρέθηκε στο εξωτερικό. Επισκέφθηκε έναν γέρο ασθενή, ονόματι Θεοδόσιο, που του είχαν κόψει το ένα πόδι.

- Πώς το έπαθες αυτό; τον ρώτησε.

- Μου το έφαγαν τα ψάρια, απάντησε.

- Μήπως βλασφημούσες τα θεία;

- Ναι, είπε συντετριμμένος, βλασφημούσα. Ήμουν ναυτικός και ταξίδευα στον Ινδικό Ωκεανό. Ήταν τόσο μεγάλα τα κύματα που σκέπαζαν το καράβι μας. Κι εγώ βλασφημούσα. Τότε πέφτει ένας σωλήνας από το κατάρτι και με χτυπάει πάνω στο πόδι. Άρχισε ακατάσχετη αιμορραγία.

Μου το έδεσαν οι συνάδελφοι με τσουβάλια. Ήμασταν δύο ώρες έξω από την Σιγκαπούρη. Γυρίζει το πλοίο, πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο, μου έκοψαν το πόδι και το πέταξαν στην θάλασσα.

- Θα ξαναβλασφημήσεις τώρα άλλη φορά;

- Ποτέ μου. Μετανοώ για την φρικτή αμαρτία, που φαίνεται έπρεπε να πληρώσω για την σταματήσω. Έπρεπε να μου κοπεί το πόδι για να κοπεί η βλασφημία.

*

Προ εικοσαετίας στο Μεταξουργείο Αθηνών ζούσε ένας υδραυλικός ονόματι μάστρο – Γιώργης. Ήταν φοβερά βλάσφημος. Κάπνιζε σταμάτητα. Τσιγάρο και βλασφημία. Του έλεγαν: <<μάστρο-Γιώργη , πάψε να βλασφημάς τα θεία . Θα σε τιμωρήσει ο Θεός >>. Αλλά αυτός τον χαβά του. Και ειρωνευόταν τους παπάδες και την Εκκλησία μας.

Πέρασαν αρκετά χρόνια σ’αυτή την αμετανοησία.

Ένας καρκίνος στο λάρυγγα ήταν η ευεργετική επίσκεψις του Θεού. Έβγαλε πολύποδα. Δεν μπορούσε πια να μιλήσει. Του έκαναν τραχειοτομή. Είχε πρησθεί. Ο λαιμός του είχε παραμορφωθεί. Είχε φρικτούς πόνους. Ζήτησε Πνευματικό – Εξομολόγο για να εξομολογηθεί . Τα είπε όλα . Μετανόησε ειλικρινά. Η Χάρις του Θεού έσωσε την ψυχή του.

Υπήρχε ένας φαντάρος βλάσφημος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Μέσα στην φωτιά της μάχης και αυτός βλασφημούσε! Βλασφημούσε σαν τρελός. Του έλεγαν οι άλλοι συνάδελφοι του: <<Μη βλασφημάς . Σε κάθε στιγμή κινδυνεύει η ζωή μας . Ο Χριστός και η Πανάγια μας σκεπάζουν >>. Αυτός δεν άκουγε κανένα. Τότε σε μια κρίσιμη ώρα , με καταιγισμό πυρών , τον χτυπά μια εχθρική σφαίρα ακριβώς πάνω στο στόμα και τον αφήνει νεκρό! Οι άλλοι φαντάροι σε λίγο τον έθαψαν πιο πέρα, πρόχειρα , μέσα στα χιόνια. Αλλά το πιο καταπληκτικό ήταν το γεγονός ότι δεν πέρασε λίγη ώρα και μια εχθρική οβίδα πέφτει πάνω στον τάφο και κάνει το σώμα του βλάσφημου στρατιώτου κομμάτια. Όλοι έλεγαν ότι τον βλάσφημο ούτε η γη δεν τον δέχθηκε.

ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΕ

Για να απαλλαγής από το φοβερό πάθος της βλασφημίας:

Απόκτησε ισχυρή θέληση.

Κυβέρνησε την γλώσσα σου και μην αφήνεις να σε κυβερνά.

Νίκησε το θηρίο του θυμού. Να είσαι ειρηνικός και πολιτισμένος στα λόγια, στη συμπεριφορά. Μην επηρεάζεσαι από τους άλλους. <<Μα και οι άλλοι βλασφημούν >>! Η παρανομία των άλλων δεν αμνηστεύει το δικό σου έγκλημα. Μη τους μιμείσαι σαν μιμητικό ζώο. Απόκτησε προσωπικότητα.

Μετανόησε πικρά εάν βλασφήμησες τον Σωτήρα σου Χριστό ή την Γλυκυτάτη Μητέρα Του , την Παναγία μας.

Τρέξε να βρεις έναν Πνευματικό – Εξομολόγο να εξομολογηθείς και να συγχωρηθείς.

Στο βάπτισμα σου , όταν έγινες Χριστιανός , ομολόγησες με το στόμα του νουνού ή της νουνάς : <<Συντάσσομαι τω Χριστώ. Αποτάσσομαι τω σατανά >>. Δηλαδή : Κατατάσσομαι στο σύνταγμα του Χριστού. Χωρίζομαι από τον σατανά.

Αλλά με την ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ είναι σαν να ομολογείς και να λες : <<Συντάσσομαι με τον σατανά. Αποτάσσομαι τον Χριστό >> (αφού Τον βλασφημώ και Τον υβρίζω).

Καταλαβαίνεις πόσο τρομερό είναι αυτό – όσο δεν το βάζει ο νους μας – για το παρόν και το μέλλον της ζωής σου;

Καταλαβαίνεις , επομένως , πόσο επείγον είναι να συμφιλιωθείς και να ανασυνταχθείς πάλι με τον Χριστό , ο Οποίος είναι η μόνη Χαρά , η μόνη Ελπίδα , το μόνο φως του κόσμου;

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟ

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι δριμύς , δριμύτατος προς την βλασφημία (Λόγος εις τους ανδριάντας Α΄). Διότι δριμεία και θανατηφόρα είναι η αρρώστια και η επιδημία αυτή.

Να αποκτήσουμε ευχαριστία, λέει . Για όλα . Και για εκείνα που μας φαίνονται κακά ή για όσα χάσαμε.

<<Μέγας θησαυρός είναι η Ευχαριστία , μέγας πλούτος, ακατάβλητο αγαθό, ισχυρό όπλο… Έχασες χρήματα; Αν μεν ευχαριστήσεις τον Θεό ωφέλησες την ψυχή σου και απέκτησες μεγαλύτερο πλούτο επειδή προσείλκυσες την αγάπη του Θεού . Αν όμως βλασφημήσεις , εκτός από εκείνα που έχασες , έχεις χάσει και την δική σου σωτηρία και ούτε εκείνα ανακτάς και την ψυχή σου καταστρέφεις >>.

Απευθυνόμενος στον αληθινό Χριστιανό του αναθέτει και την ευθύνη και το δικαίωμα και την τόλμη να σωφρονίσει τον άνθρωπο που κυριεύτηκε από την μέθη της βλασφημίας. Με τον διδακτικό λόγο ή με την αυστηρότητα.

Γράφει : << Αν ακούσης κάποιον στον δρόμο ή στη μέση της αγοράς να βλασφημεί τον Θεό, πλησίασε, επίπληξε τον. Και αν πρέπει να τον δείρεις, μη διστάσεις. Ράπισε τον στο πρόσωπο . Σύντριψε του το στόμα. Αγίασε το χέρι σου με το κτύπημα που θα του δώσεις . Και αν σε καταγγείλουν μερικοί και σε σύρουν στο δικαστήριο , να τους ακολουθήσεις . Και αν από το δικαστικό βήμα σου ζητήσει ο δικαστής ευθύνες , να πεις με θάρρος: “Βλασφήμησε τον ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ.

Αν πρέπει να τιμωρούνται όσοι βλασφημούν τον επίγειο βασιλέα , πολύ περισσότερο πρέπει να τιμωρούνται εκείνοι που βλασφημούν Εκείνον ”>>.

Ο βλάσφημος φιλονικεί, συμπλέκεται με τον Ίδιο τον Θεό. Οφείλουμε να σπεύσουμε να βοηθήσουμε να συμφιλιωθεί μαζί Του. Όπως τρέχουμε όταν συμπλέκονται δυο άνθρωποι μεταξύ τους . Να τι γράφει ο άγιος : << Είναι φυσικό όταν δούμε στην αγορά συμπλοκή ανθρώπων να τρέχουμε να συμφιλιώσουμε τους διαπληκτιζόμενους . Και γιατί λέω συμπλοκή ανθρώπων; Εάν δούμε ένα γαϊδούρι να έχει πέσει , όλοι τρέχουμε να το βοηθήσουμε να σηκωθεί . Για τους αδελφούς μας που χάνονται θα αδιαφορούμε;>>

Με γαϊδούρι που έπεσε μοιάζει ο βλάσφημος , διότι δεν μπορούσε να βαστάξει το φορτίο του θυμού του. Πλησίασε και σήκωσε τον. Και με λόγια και με έργα. Και με επιείκεια και με αυστηρότητα. Ας είναι διαφορετικό το φάρμακο της θεραπείας.

Αν έτσι τακτοποιούμε τα ζητήματα μας, αν φροντίζουμε για την σωτήρια του πλησίον, γρήγορα και σ’αυτούς που θα διορθωθούν με τις ενέργειες μας θα είμαστε ποθητοί και αξιαγάπητοι. Και το σπουδαιότερο όλων θα απολαύσουμε τα αγαθά που μας έχουν ετοιμασθεί, τα οποία είθε να επιτύχουμε όλοι “δια της Χάριτος και φιλανθρωπίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά του οποίου εις τον Πατέρα και εις το Άγιον Πνεύμα ανήκει δόξα , κράτος, τιμή και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν ”>>.

Έκδοση Μοναχού Γερασίμου, Κελλίον Αγ. Νεκταρίου,

Δάφνη - Άγιον Όρος

Προσφωνήσεις Κληρικών - Ιερωμένων

Οι προσφωνήσεις , η ιεραρχία κλπ στην Ορθόδοξη Εκκλησία . πχ "Οι Αρχιεπίσκοποι, που δεν είναι όμως επικεφαλής Εκκλησιών (Κρήτης, Αμερικής, Αυστραλίας, Αγγλίας = ημι-αυτόνομοι, υπάγονται στο Οικουμ. Πατριαρχείο, Αρχιεπ. Σινά κ.α. του Πατριαρχ. Ιεροσολύμων) Σεβασμιώτατος".

Επίσκοπος

Πατριάρχης

§ Τίτλος Πατριάρχου: Μακαριώτατος.

§ Για τα τέσσερα Παλαίφατα, Πρεσβυγενή Πατριαρχεία: Κωνσταντινουπόλεως (Οικουμενικό), Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων: Θειότατος.

Ειδικά ο Οικουμενικός προσαγορεύεται: Παναγιώτατος. [Επιστολές απευθύνονται: προς την ΑΘΠ τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως κύριον κύριον Βαρθολομαίον (ΑΘΠ: την Αυτου Θειοτάτην Παναγιότητα)]

§ Για τα τέσσερα Νεοπαγή Πατριαρχία: Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας: Μακαριώτατος.

Ο Πατριάρχης Μόσχας και Πάσης Ρωσίας προσφωνείται: "Αγιώτατος"

Αρχιεπίσκοπος

§ Αρχιεπίσκοποι, επικεφαλείς Αυτοκεφάλων Εκκλησιων: Κύπρου, Αθηνών, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας: Μακαριώτατος

§ Αρχιεπίσκοποι, που δεν είναι επικεφαλείς Αυτοκέφαλων Εκκλησιών: Κρήτης, Αμερικής, Αυστραλίας και Αγγλίας [Οι οποίοι είναι ημι-αυτόνομοι, και υπάγονται κάπου, όπως π.χ. στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αρχιεπισκοπή Σινά κ.α. του Πατριαρχ.Ιεροσολύμων] Σεβασμιώτατος

Μητροπολίτης

§ Τίτλος Μητροπολίτου Σεβασμιώτατος.

§ Εξαίρεση για τους Μητροπολίτες α) Θεσσαλονίκης και β) Μονεμβασίας και Σπάρτης [μέσα στην περιφέρειά τους και μόνον]: Παναγιώτατος.

§ Τιτουλάριοι Μητροπολίτες [χωρίς Επαρχία και Διοικητική Αρχή] και Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Κύπρου: Πανιερώτατος.

§ Απλοί Επίσκοποι (βοηθοί) και Χωρεπίσκοποι: Θεοφιλέστατος.

Πρεσβύτερος

§ Αρχιμανδρίτες με πτυχίο Ανώτατης Σχολής: Πανοσιολογιώτατος.

§ Αρχιμανδρίτες άνευ πτυχίου: Πανοσιώτατος.

§ Ιερείς έγγαμοι με πτυχίο Ανωτάτης Σχολής: Αιδεσιμιολογιώτατος.

§ Ιερείς άνευ πτυχίου: Αιδεσιμώτατος.

Διάκονος

§ Διάκονοι με πτυχίο Ανωτάτης Σχολής: Ιερολογιώτατος.

§ Διάκονοι άνευ πτυχίου: Ευλαβέστατος [βλ. Δίπτυχα Εκκλησίας 2005 σελ.1153-1154 εκδ.Απ.Διακονίας]

Μοναχός

§ Μοναχοί απλοί ή Μοναχοί με Ιερωσύνη [Ιερομόναχοι] με πτυχίο Ανωτάτου Σχολής: Οσιολογιώτατος.

§ Μοναχοί άνευ πτυχίου: Οσιώτατος

Αξιώματα

Διοικητικά

§ Πρωτοσύγκελος: ο άμεσος συνεργάτης ενός Μητροπολίτη, κατά κανόνα Αρχιμανδρίτης

§ Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος: ο Διοικητικά Προϊστάμενος των Μητροπολιτικών Περιφερειών

§ Αρχιερατικός Επίτροπος: ο Διοικητικά Προϊστάμενος μιας επιμέρους Μητροπολιτικής Περιφέρειας πχ Τριπόλεως: Βαλτετσίου, Κεντρ.Μαντινείας, Τεγέας, Παλλαντίου, Καστρίου, Αστρους, Λεωνιδίου. Προσφώνηση κατά την ιερατική τάξη τους, ως ανωτέρω.

Τιμητικά

Επίσης Αξιώματα Τιμητικά - Οφφίκια για τους εγγάμους Ιερείς, τα οποία εμφαίνονται από κάποιο διάσημο, όπως επιγονάτιο, σταυρό: Πρωτοπρεσβύτερος, Οικονόμος, Σακελάριος κ.α. Προσφώνηση κατά την ιερατική τάξη τους, ως ανωτέρω.

Υπάρχει και τίτλος Πρωθιερεύς ή Πρωτόπαπας. Αυτός χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα Επτάνησα, στους χρόνους της Ενετο- Αγγλο- Γαλλο- κρατίας, όταν οι Λατίνοι δεν επέτρεπαν την ύπαρξη Μητροπολίτη, επειδή ήθελαν να προβάλουν το Λατίνο Επίσκοπο. Σ'αυτήν την περίπτωση ο Πρωτόπαπας (έγγαμος Ιερέας) διοικούσε υπηρεσιακά τη Μητρόπολη, χωρίς να έχει το δικαίωμα, φυσικά, να ενεργεί τα του Επισκόπου (Xειροτονίες κ.λπ.)

* Οι τίτλοι των Ιερέων μας απευθύνονται στην Ιεροσύνη του Κυρίου μας και όχι στους ανθρώπους- κληρικούς. Με τον καιρό και ανάλογα με την ιδιότητα του κάθε κληρικού και το λειτούργημα του, την περιοχή του, την δράση του κλπ, επικράτησαν και παγιώθηκαν οι τίτλοι προσφώνησεως για τον κάθε ένα. Όμως δεν απευθύνονται τελικά στα πρόσωπα, αλλά στον ίδιο τον Χριστό και συγκεκριμένα στο Ιερατικό Του λειτούργημα στο οποίο μετέχουν όλοι οι κληρικοί ανεξαρτήτως τίτλου.

* Ο Θεσσαλονίκης έχει το "ιστορικό" προνόμιο της προσφώνησης του ως Παναγιώτατος εντός της επαρχίας του και αυτό έμεινε από το 400 μ.Χ. περίπου που η Θεσσαλονίκη ήταν η μόνιμη έδρα του λεγόμενου Ανατολικού Ιλλυρικού, ενός γεωγραφικού διαμερίσματος πολύ μεγάλου (από Ουγγαρία μέχρι Κρήτη και από Αδριατικής θάλασσας μέχρι του Νέστου ποταμού). Η Εκκλησία λοιπόν της Θεσσαλονίκης, ως Εκκλησία που ανήκε στην μόνιμη έδρα αυτού του διαμερίσματος, είχε επιβλητικό κύρος οπότε και ο επίσκοπος της ήταν πρόσωπο εξεχούσης τάξεως και τιμής. Γι'αυτό και διατηρείται ο τίτλος αυτός μέχρι σήμερα. Η πραγματική δηλαδή προέλευση του ονόματος "Παναγιώτατος" οφείλεται στην γεωγραφική θέση της Επισκοπικής έδρας της Θεσσαλονίκης εξ'ου και "ιστορικό προνόμιο" η -διασωθείσα- προσφώνηση του εκάστοτε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.











Πηγή: Βικιπαίδεια