Κείμενα Πατέρων Γεροντικού

Π. Παϊσιος:

Ο θεός δεν θέλει να ταλαιπωρείται το πλάσμα του. Δίνονται όμως οι πειρασμοί για την τελειοποίησή του. Όταν τελειοποιηθεί ο άνθρωπος, τότε παύουν και οι πειρασμοί.
Οι λογισμοί είναι σαν τα αεροπλάνα, που πετούν στον αέρα. Αν δεν τους δώσεις σημασία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Εμείς πρέπει να προσέχουμε να μην δημιουργούμε μέσα μας αεροδρόμια και προσγειώνονται!
Πρέπει να προσέχουμε γιατί η στενοχώρια βλάπτει την πνευματική ζωή, επειδή αναγκάζει πολλούς να ψάχνουν για υλικές ανθρώπινες παρηγοριές και ηδονές.   

Γέρο Δανιήλ στον 'Άθωνα:

«Μας κυνηγά ο Θεός να μας κερδίσει κι εμείς όλο του ξεγλιστράμε. Μας κυνηγά ο Θεός συνέχεια& Και μείς;»
 

Γέροντας Μόδεστος της ι. Μονής Κωνσταμονίτου:

«Εάν δεν αισθανθούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας και ότι εμείς είμεθα δικά τους αδέλφια, ποτέ δεν θα κατοικήση το 'Αγιον Πνεύμα στην καρδιά μας.
 Ο Κύριος αγαπά όλους με την ιδίαν αγάπην. Και τον πιο αμαρτωλόν και τον πιο άγιον. Και η δική μας ψυχή πρέπει να αγκαλιάζη τους πάντας.
Η αγάπη ανέχεται, υποχωρεί, υπομένει «Ο Θεός αγάπη εστίν».
 

Γέροντας Πορφύριος:

«Να προσεύχεσαι και να αγαπάς. Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Δεν βλέπεις εδώ τι κάνει η αγάπη το Χριστού; Να μη λες μέσα σου «με αγαπούν οι άλλοι;» Αν τους αγαπάς εσύ πρώτα, να ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν το ίδιο». «Να μη παρακαλάς το Θεό να σου παίρνει τις διάφορες αρρώστιες, ούτε να τον εκβιάζεις στην προσευχή σου γι αυτές, αλλά να τις υπομένεις με πολύ υπομονή και καρτερικότητα και θα δεις πόσο θα ωφελείσαι».

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ;

Ο Λόγος του Θεού είναι απλός και κατηγορηματικός: "Κατά πάντα ευχαριστείτε" (Α΄ Θεσσαλονικείς ε΄ 18).
Το "κατά πάντα" δεν σηκώνει καμιά αλλαγή, καμιά διόρθωση, καμιά ερμηνεία, γιατί είναι τόσο καθαρό, τόσο αυτονόητο. Για όλα πρέπει να ευχαριστούμε. Και είμαστε τόσο μακριά από αυτό!
Ευχαριστούμε τον Θεό όταν η υγεία μας είναι καλά. Μα δεν Τον ευχαριστούμε όταν πονάμε, όταν πρόκειται να υποστούμε κάποια εγχείρηση, όταν η ζωή μας κινδυνεύει. Τότε, δεν μπορούμε να Τον ευχαριστήσουμε.
Ευχαριστούμε τον Θεό, όταν η δουλειά μας πηγαίνει καλά, όταν κερδίζουμε αρκετά χρήματα. Δεν Τον ευχαριστούμε όμως, όταν η δουλειά μας δεν πάει καλά, όταν δεν πάρουμε προαγωγή, όταν δεν μας δώσουν αύξηση, όταν ακόμη χάσουμε τη δουλειά μας και στερούμαστε. Όμως ο Λόγος του Θεού είναι σαφής και κατηγορηματικός: "κατά πάντα ευχαριστείτε". Μα δεν έχουμε τη γνώση, την πίστη, το θάρρος, την αγάπη να ευχαριστήσουμε τον Θεό γι' αυτά τα αρνητικά, όπως τα νομίζουμε. Μα είναι δυνατόν ο Θεός, που το θέλημά Του είναι "το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον" (Ρωμαίους ιβ΄ 2), να επιτρέπει κάτι που θα είναι κακό για μας;
Ευχαριστούμε τον Θεό όταν τα παιδιά μας επιτυγχάνουν στις εξετάσεις, όταν προοδεύουν, και μπορούμε να καμαρώνουμε γι' αυτά. Μα, αλήθεια, ευχαριστήσαμε τον Θεό όταν το παιδί μας απέτυχε στις εξετάσεις; Ευχαριστήσαμε τον Θεό γι' αυτό, γιατί γκρεμίστηκαν τα όνειρά μας; Είχαμε την πίστη να πούμε πως κάτι σπουδαιότερο και καλύτερο ετοίμασε ο Κύριος για μας και το παιδί μας; Αλλά και ότι αυτό το καλύτερο δεν μπορεί να είναι, παρά ο αγιασμός μας; "Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας. (Α΄ Θεσσαλονικείς δ΄ 3).
Όταν φτάσεις παντού να βλέπεις τη γενναιόδωρη αγάπη του Θεού, έστω και αν δεν διακρίνεις συγκεκριμένα στοιχεία. Όταν φτάσεις πάντοτε να είσαι ευγνώμων για όσα σου συμβαίνουν, είτε θετικά είτε αρνητικά με ανθρώπινα κριτήρια. Όταν μπορείς να χαμογελάς, χωρίς το χαμόγελο να σβήνει σαν μαζεύονται σύννεφα στον ουρανό, αλλά εσύ ψάλλεις και σιγοσφυρίζεις.
Τότε είσαι αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος. Γιατί η ζωή με ευχαριστία είναι ευτυχισμένη ζωή. Ο άνθρωπος της ευχαριστίας είναι Ευτυχισμένος Άνθρωπος!

ΤΟ ΚΕΡΙ

Η πιο απλή και πιο συνηθισμένη ενέργεια του κάθε Χριστιανού, μπαίνοντας στην Εκκλησία, είναι να ανάβει ένα κερί.

Όμως η ενέργεια αυτή δεν είναι τόσο απλή. Είναι κάτι, από το οποίο ο Χριστιανός πρέπει να διδάσκεται και να ωφελείται πνευματικά. Τίποτε δεν γίνεται στην Εκκλησία άσκοπα. Τίποτε δεν είναι περιττό. Τίποτε δεν είναι υπερβολικό. Τίποτε δεν είναι ξερός τύπος. Τίποτε δεν είναι χωρίς σημασία και νόημα. Όλα συντελούν, στο να γίνεται η προσκύνηση του Θεού «εν πνεύματι και αληθεία», όπως είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτιδα. Έτσι και το άναμμα του κεριού έχει νόημα. Και δεν πρέπει να γίνεται μηχανικά από τον Χριστιανό. Ανάβοντας το κερί δεν προσφέρομε... φως στον Χριστό! Δεν το ανάβομε, για να βλέπει ο Χριστός! Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός... τα δικά μας φώτα! ΕΜΕΙΣ έχομε ανάγκη από το φως του Χριστού! ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φως, για να ιδούμε. Τι να ιδούμε; Να ιδούμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αυτός είναι η πηγή του αληθινού Φώτος! Μόνο από Αυτόν μπορεί να φωτισθεί η ψυχή μας! Και γι' αυτό ανάβομε το κερί: Για να Τον παρακαλέσουμε να μας φωτίσει με το φως του Προσώπου Του. «Εν τώ φωτί Σου οψόμεθα φώς»!

Το άναμμα του είναι αφορμή, να εκφράσει ο πιστός την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό γιατί τον αξίωσε να γνωρίσει το ΦΩΣ το ΑΛΗΘΙΝΟ και τον ελευθέρωσε από το θανατηφόρο σκοτάδι της άγνοιας του θελήματος του Θεού από το σκοτάδι της αμαρτίας. Το φως του κεριού είναι μία υπόμνηση του λόγου του Χριστού: «Εγώ ειμί το φώς του κόσμου ο ακολουθών εμοί ού μή περιπατήση έν τη σκοτία, άλλ' έξει το φώς τής ζωής» ('Ιω. 8,Ι2). Μακριά από το Χριστό και έξω από την Εκκλησία υπάρχει ΣΚΟΤΑΔΙ. Και «ο περιπατών έν τή σκοτία, ούκ οίδε που υπάγει».

Το άναμμα του κεριού είναι ακόμη σύμβολο της προσευχής μας μέσα στην Εκκλησία. Όπως το κερί καίει συνεχώς, χωρίς διαλείμματα, και σκορπίζει το ιλαρό του φως, έτσι ασταμάτητα και με αμείωτη ένταση πρέπει να ενεργείται η προσευχή στις καρδιές μας κατά την παραμονή μας μέσα στην Εκκλησία. Ανάβοντας το κερί στο μανουάλι, πρέπει να ανάβει μέσα μας ο ζήλος, να προσευχηθούμε αληθινά χωρίς άσκοπη περιφορά των οφθαλμών μας εδώ κι εκεί χωρίς κουβεντούλα με τους άλλους, που σαν ορμητικό ρεύμα αέρος σβήνει την τρεμάμενη φλογίτσα της προσευχής μας...

Το αναμμένο κεράκι μας, τέλος υποδηλώνει κάτι πολύ βαθύ και σημαντικό. Το κερί, όσο είναι αναμμένο, λειώνει. Δεν είναι δυνατόν να καίει και να φωτίζει, χωρίς να λειώνει! Έτσι και ο Χριστιανός, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ, που λάμπει «έμπροσθεν των ανθρώπων» προς δόξα του ονόματος του Θεού, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑ ΘΥΣΙΑΣ. Χωρίς κόπο και προσφορά θυσίας, δεν μπορεί να υπάρξει φως, που καταλάμπει και διαλύει τα ποικίλα σκοτάδια τον κόσμου.

Το αναμμένο κερί είναι μία μικρή θυσία. Θυσία δοξολογίας. Θυσία αινέσεως. Θυσία ικεσίας. Σε Εκείνον που είναι το Φως του Κόσμου, στον Χριστό και στους αγίους Του. Που και αυτοί έγιναν φως, και οδηγοί του κόσμου.

Με αυτούς τους λογισμούς πρέπει να ανάβει o Χριστιανός το κερί του, εφ' όσον θέλει να μην είναι δούλος τύπων, αλλά να χρησιμοποιεί τους «τύπους», για να ανεβάζει ΝΟΥ και ΚΑΡΔΙΑ στον Θεό.

ΝΗΣΤΕΙΑ

Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες υποστηρίζουν πως η αρχή της νηστείας βρίσκεται στις μέρες της δημιουργίας του ανθρώπου.. «Συνηλικιώτης εστί της ανθρωπότητας. Νηστεία γαρ εν τω Παραδείσων νομοθετηθεί» τονίζει ο Μέγας Βασίλειος. (Περί νηστείας, Λόγος Α`, 3). Όταν ο Θεός ύστερα από τη δημιουργία τοποθέτησε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, του τόνισε τι πρέπει να λάβει υπόψη του στην πορεία της ζωής του. Του είπε να εργάζεται και να μη φάει «από του ξύλου του γινώσκει καλόν και πονηρό» (Γεν. 2, 16-17). Η πρώτη εντολή της νηστείας από τον Θεό δίνεται εκείνη τη στιγμή στον άνθρωπο. Άρα η νηστεία είναι θεϊκός νόμος, που στοχεύει στην φανέρωση του θείου θελήματος στον άνθρωπο.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στην Π. Διαθήκη υπάρχουν ημέρες τακτικής, έκτακτης νηστείας, καθώς και ιδιωτικές νηστείες. Μία τακτή νηστεία αναφέρεται στο «Λευιτικό», (16, 20-30). Ο Θεός διατάζει τον Μωϋσή να μη φάει τίποτα όλη την ημέρα. Στην «Έξοδο» υπάρχει ιδιωτική νηστεία. Ο Μωϋσής νήστεψε σαράντα μέρες στο όρος Σινά, όταν τον κάλεσε ο Θεός να του δώσει τον Νόμο.

Στην Κ. Διαθήκη ο Ευαγγελιστής Λουκάς για την Άννα υπογραμμίζει: «Αύτη ουκ εφίστατο του ιερού νηστείας και δεήσεων λάτρευσα νύκτα και ημέρα τον Θεόν» (Λουκ. 2, 37). Το μεγαλύτερο όμως παράδειγμα νηστείας «ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών» είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Η νηστεία ήταν βασική προϋπόθεση της ζωής του.

Αλλά η νηστεία θεσπίζεται από τον Ίδιο το Χριστό. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι μετά την Βάπτισή Του πήγε στην έρημο και νήστεψε «ημέρας τεσσαράκοντα...και ύστερον πείνασε» (Ματθ. 4). Η νηστεία όμως αυτή του Χριστού τόνισε τη σχέση νηστείας-μετάνοιας. Αυτό τονίζει και ο Μ. Βασίλειος όταν γράφει : «Μετάνοια χωρίς νηστεία αργή»

(Περί νηστείας, λόγος Α , 3)!!

(Η αγιογραφία είναι δια χειρός Δαμιανού)

Πως «γεννήθηκε» το κομποσχοίνι.

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση, πρώτος ο Όσιος Παχώμιος, που το 320 μ.Χ.ίδρυσε με τη βοήθεια του Αγίου Αντωνίου το πρώτο Μοναστήρι στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου,άρχισε να αναζητεί τρόπο που θα βοηθούσε τους μοναχούς συντρόφους του στην πειθαρχία,στην αυτοσυγκέντρωση της προσευχής και στην αρίθμηση των ευχών. Έτσι λοιπόν κάποιανύχτα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε τον όσιο Παχώμιο στον ύπνο του και του εξήγησεπώς θα φτιάξει το εργαλείο που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες της προσευχής. Και"γεννήθηκε" το πρώτο κομποσχοίνι, έδεσε 33 κόμπους και στο τέλος ενώνοντας τις δύο άκρες του σχοινιού έπλεξε ένα σταυρό από κόμπους.Το τυπικό της προσευχής του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτου.Ό Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας ναεφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και συμβουλευόμενος έμπειρους Γέροντες,κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τις δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που έκανε την άσκηση του, ρύθμιζε και το τυπικό του. Έλεγε ότι «ό μοναχός πρέπει να μπει σ' ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεων του και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο και λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει ή συνήθεια. Κάτι πού το συνηθίζει ό οργανισμός και χωρίς να το έχει ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το ζητήσει».Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ένατη και Εσπερινό και μετά έτρωγε κάτι.Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και μερικές ώρες κομποσχοίνι.Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και άρχιζε τον κανόνα και εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι.Όταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο και με το φώτισμα άρχιζε πάλι τα πνευματικά.Όταν ήταν απερίσπαστος από τον κόσμο, έκανε την κάθε Ώρα στην ώρα της και ενδιάμεσα εργοχειρούσε λέγοντας την ευχή. Για ένα διάστημα ξεκουραζόταν αμέσως μετά την δύση του ηλίου, όλη τη νύχτα αγρυπνούσε και υστέρα ξεκουραζόταν λίγο το πρωί. Το μεσημέρι δεν αναπαυόταν. Δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για τυπικό του Γέροντα όταν έκανε άσκηση νεώτερος στην έρημο του Σινά, διότι «ό πας δρόμος αυτού ην προσευχή αέναος και έρως προς Θεόν ανείκαστος», και πολλές ώρες εργόχειρο χωρίς να τον κουράζει. Τότε δεν έβλεπε ανθρώπους, ήταν τελείως αμέριμνος και απερίσπαστος.Όταν ήταν στον "Τίμιο Σταυρό" διάβαζε μόνο τον εξάψαλμο, τον κανόνα του Μηναίου και το απόγευμα το Θεοτοκάριο του αγίου Νικόδημου. Τα υπόλοιπα τα έκανε με κομποσχοίνι. Στην "Παναγούδα" έκανε τρία κομποσχοίνια (3ΟΟάρια) στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στον Τίμιο Πρόδρομο, ένα στον Άγιο της ημέρας και ένα στον Άγιό του. Μετά τα επαναλάμβανε για τους ζώντες και πάλι τρίτη φορά για τους κεκοιμημένους, και ευχόταν για ειδικές περιπτώσεις.Στα τελευταία του, παρά τον κόσμο πού τον απασχολούσε όλη την ημέρα, έκανε πάνω από 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια μετρητά, εκτός από τον κανόνα και την ακολουθία του.Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες. Σε κάθε ψαλμόπροσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις πού ό όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη τουΧριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως τηνΑποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τις μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην "Παναγούδα".Ό Γέροντας δεν παρέβαινε χωρίς λόγο το τυπικό του. Το τηρούσε με ζήλο. Ήτανακριβής μοναχός. «Τέσσερις να με κρατάνε, τον κανόνα μου δεν τον αφήνω», έλεγε. Δηλαδή και όταν ήταν πολύ άρρωστος, ώστε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, πάλι τον κανόνα του δεν τον άφηνε. Θεωρούσε μεγάλη ζημία πνευματική να αφήσει χρέη και να μην εκτέλεση τα μοναχικά του καθήκοντα. «Την ημέρα εκείνη είμαι...» (κουνούσε το κεφάλι του εννοώντας όχι καλά).Στα τελευταία χρόνια πού είχαν αυξηθεί οι επισκέπτες και δεν τον άφηναν να κάνηστην ώρα του τον Εσπερινό, έλεγε, «για να μην χάσω την ακολουθία κάνω τον Εσπερινό με κομποσχοίνι το πρωί και λέω το "Φως ιλαρόν" την ώρα πού ανατέλλει ό ήλιος». Συνάμα ήταν τελείως ελεύθερος. Ενίοτε, όταν υπήρχε ανάγκη, τα θυσίαζε όλα χάριν της αγάπης. Έκανε την αγρυπνία του όχι προσευχόμενος, αλλά συμπάσχοντας και παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ό Θεός «έλεον θέλει και ου θυσίαν».Από το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του σε πνευματικό του τέκνο, φαίνεται ενμέρει και το τυπικό του Γέροντα: «Δια το πρόγραμμα που μου γράφετε, εάν έχετε ευκαιρία, δοκιμάσετε ένα διάστημα μικρό, το εξής: Με την ανατολή του ηλίου να αρχίζετε την Πρώτη Ώρα. Ένα τέταρτο ή Ώρα, ένα τέταρτο μετάνοιες και κομποσχοίνι για τα παιδάκια –«πάντα άνθρωπον ερχόμενων εις τον κόσμο»- να φυλαχτούν αγνά στον κόσμο, και για όσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται και ό εαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, την ευχή άλλη μισή ώρα και έτσι συμπληρώνεται μία ώρα μετά την ανατολή, (και τελειώνει) ή Πρώτη Ώρα. Δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, εάν υπάρχει διάθεση, ή ψαλμωδία. Εννοώ ελεύθερα, άνετα να κινείται ή ψυχή σε ότι θέλει το πνευματικό ή καμιά δουλειά που έχει (εργόχειρο).Μετά να αρχίζετε την Τρίτη Ώρα, επίσης όπως την Πρώτη, με τη διαφορά (ότι είναι)αφιερωμένη στον κλήρο, και εις τα έθνη να έλθουν εις επίγνωσιν αληθείας. Νομίζω δεν είναι αμαρτία να λέγει κανείς, "Κύριε, ό το πανάγιόν Σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα...". Το ίδιο μετά από την Τρίτη Ώρα άλλες δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση ή άλλη απαραίτητη εργασία, και μετά το ίδιο την Έκτη Ώρα, με την διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη εις τον κόσμον, να δίδει μετάνοια ό καλός Θεός. Μετά δύο ώρες το ίδιο ή ξεκούραση μέχρι την Ένατη, και μετά (κάνετε) την Ένατη με τον ίδιο τρόπο αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, και μετά Εσπερινό.» Διά δε φαγητό δεν αναφέρω, διότι αυτό θα το ρυθμίσετε ανάλογα με την αντοχή σας.Το μόνο θα πρέπει να μη φθάνει κανείς σε σημείο ζάλης, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, για να έχει διαύγεια να πολεμά καλύτερα, διότι ή πάλη γίνεται με λογισμούς και χρειάζεται ό νους να βοηθιέται στις αρχές της πνευματικής ζωής, δια να βρούμε την αλήθεια. Όταν όμως ό άνθρωπος βρει την αλήθεια, τον Χριστό, ή λογική δεν του χρειάζεται πλέον. Το ίδιο και όταν ό άνθρωπος προχώρηση, δεν του χρειάζεται τέτοια διαύγεια πού αναφέρω να επιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον από τον εαυτό του και κινείται έξω από την έλξη της γης και φωτίζεται όχι από τον αισθητόν ήλιον, από δημιούργημα, αλλά από τον Δημιουργό. Μετά τον Εσπερινό και το Απόδειπνο, να επιδιώκεις τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου προσευχή. Η μαζί με το Απόδειπνο και τον κανόνα σου να συμπληρώνεις τις τρεις ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες για προσευχή. Μετά να κοιμάστε έξι ώρες και μετά Μεσονυκτικό και Όρθρο. Μπορείτε να διαβάζετε ορισμένα και μετά να λέτε την ευχή. Δια να μην έχετε την αγωνία (ή να κοιτάζετε την ώρα) ή να προσέχετε στα κομποσχοίνια, βάζετε το ξυπνητήρι να χτυπά μετά από όσες ώρες θέλετε να προσευχηθείτε. Προσπαθήστε να κάμετε έστω και το 1/5 απ' ότι σας γράφω, προκειμένου να μη σας δημιουργηθεί άγχος δια να μην πάθετε όπως τα κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, πού εάν τα δυσκολέψουν στις αρχές στο ζυγό, μόλις δουν το ζυγό και καταλάβουν ότι θέλουν να τα ζέψουν στο χωράφι, φεύγουν».Από αυτό το τυπικό βλέπομε ότι το πνεύμα του Γέροντα ήταν ή πολύ πνευματικήαπασχόληση αλλά με άνεση και διάθεση.Σε άλλον μαθητή του, πού και αυτός έκανε άσκηση μόνος του, έδωσε το εξής τυπικό,οπού φαίνονται και άλλες λεπτομέρειες για τον μοναχικό κανόνα και την ιδιαίτερη αγρυπνία:1. Μοναχικό τυπικό"Όταν έχουμε ισημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο)."Ώρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ένατη και Εσπερινός."Ώρα 4μ.μ.: Δείπνο, εκτός Δευτέρας, Τετάρτης, και Παρασκευής.Απόδειπνο με το ηλιοβασίλεμα."Ώρα 3π.μ.: Έγερσης."Ώρα 3-4 π.μ.: Κανόνας."Ώρα 4π.μ.: Ακολουθία."Ώρα 11 π.μ.: Γεύμα (όταν έχει μία τράπεζα)."Ώρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Εργόχειρο.2. Μοναχικός κανόναςΈνα 300άρι κομποσχοίνι για τον Κύριο με σταυρούς και μικρές μετάνοιες, μέχρι να ακουμπά το χέρι στο γόνατο. Δεν βλάπτει, αν λυγίζουν λίγο τα γόνατα. Βοήθα να μην κουράζονται τα γόνατα, και δίνει μια κατάνυξη, γιατί με την γονυκλισία δείχνουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό.Ένα 1ΟΟάρι για την Παναγία «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με», με μικρές μετάνοιες καισταυρούς, όπως και προηγουμένως.«Δόξα... και νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.Τον Ν' ψαλμό («Ελέησον με ό Θεός...») με χαμηλή φωνή και μεγάλες μετάνοιες, όσεςχρειασθούν μέχρι να τελείωση ό ψαλμός.5. Τροπάρια προς την Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Αγαθή...», «Την πάσαν ελπίδα μου...»κ.α. με μεγάλες μετάνοιες.6. «Σοι δόξα πρέπει, Κύριε ό Θεός ημών...». Δοξολογία, χαμηλοφώνως με μεγάλες μετάνοιες.«Άξιον εστί...» με μεγάλες μετάνοιες.«Δόξα... και νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.Οι μετάνοιες μπορεί να είναι πυκνές ή αραιές, ανάλογα με την διάθεση του καθενός.Αυτή είναι ή πρώτη φάση για τον εαυτό μας. Τα ίδια επαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου» και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου».Προσευχή για τον κόσμο. Μπορούμε να μνημονεύουμε και ονόματα πού έχουν ανάγκη.Τα ίδια πάλι για τρίτη φορά λέγοντας: «Ανάπαυσον Κύριε τας ψυχάς των δούλων σου».«Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθησαν τους δούλους σου».Στο τέλος κάνουμε ένα 1ΟΟάρι για τον Άγιο της Μονής. Ύστερα διαβάζουμε την ακολουθία και μετά ξεκουραζόμαστε λίγο.Προτού να κοιμηθεί ό μοναχός, να σταύρωση τα χέρια του στο στήθος και να λέγεινεκρώσιμα τροπάρια, για να θυμάται τον θάνατο.Ό κανόνας του μεγαλόσχημου είναι 300 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια (εκατοστάρια), του ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια και του δοκίμου 60 μετάνοιες και 6 κομποσχοίνια.3. Τυπικό αγρυπνίας με κομποσχοίνιΔόξα σοι ό Θεός... 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνιαΧαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε... (1)Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. (1)Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους πατέρας)(3)Υπεραγία Θεοτόκε... (δια τους πατέρας) (1)Σταυρέ του Χριστού... (3)Κύριε Ιησού Χριστέ... (υπέρ των κεκοιμημένων) (3)Υπεραγία Θεοτόκε... (υπέρ των κεκοιμημένων)(1)Παράκλησις-Ανάγνωσης.6. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους ευεργέτες) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. (δια τους ευεργέτες) (1)7. Κύριε Ιησού Χριστέ…(δια το κόσμο) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. …(δια το κόσμο) (1)8. Κύριε Ιησού Χριστέ.. (δια τους ασθενείς) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. .. (δια τους ασθενείς) (1)9. Κύριε Ιησού Χριστέ.. ..(δια την αδελφότητα) (3)Υπεραγία Θεοτόκε.. ..(δια την αδελφότητα) (1)Δια τους νεκρούς, εις Αγίους πού τους ευλαβούμαστε ιδιαιτέρως.Από τα παραπάνω φαίνεται ή ελευθερία του Γέροντα, πού δεν δεσμεύεται από τυπικάκαι κανόνες. Έδωσε ένα μέτρο για να βοηθήσει τον μοναχό, αλλά το θέμα του ύπνου και του φαγητού δεν το καθόρισε λεπτομερώς. Άφησε να το ρύθμιση ό ίδιος ανάλογα με τίς δυνάμεις και την αγωνιστικότητα του. Την δική του υψηλή ζωή, δεν την επέβαλε σε κανένα. Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε στο ίδιο καλούπι. Άνετα μπορεί να διακρίνει κανείς μερικά στοιχεία, όπως την μετάνοια, την δοξολογία, και την προσευχή για ζώντες και κεκοιμημένους.Τέλος παραθέταμε τυπικό αγρυπνίας πού έδωσε σε γυναικείο Μοναστήρι για την κατ' ιδίαν αγρυπνία στο Κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί ή προσευχή για τον κόσμο.4. Σειρά αγρυπνίαςΤον κανόνα τον κάνουμε στην αρχή ή στο τέλος της αγρυπνίας, όπως προτίμα όκαθένας. Αρχίζομε με λίγη μελέτη.Μετά κάνουμε τα εξής κομποσχοίνια λέγοντας:1 300άρι: Δόξα Σοι ό Θεός ημών, δόξα Σοι.1 1ΟΟάρι: Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.Μετά, Δόξα και νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια• δόξα σοι, ό Θεός (εκ γ'.) Κύριε,ελέησόν γ'. Δόξα και νυν. Ό Ν' Ψαλμός. «Υπό την σήν εύσπλαγχνίαν...». Δοξολογία και «Άξιον εστίν». Όλα αυτά γίνονται με μετάνοιες.Μετά συνεχίζομε ως έξης:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.1 1ΟΟάρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με.Μετά κάνομε την Παράκληση (προαιρετικά).1 1ΟΟάρι: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.1 1ΟΟάρι: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (για την μετάνοια).1 1ΟΟάρι: Άγιε (Απόστολε) του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Ιωάννη Θεολόγο για την αγάπη).1 1ΟΟάρι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Αρσένιο για την υγεία). Μετά τα εξής αιτήματα: Για τους Γεροντάδες:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου.1 1ΟΟάρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου.Για την αδελφότητα:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.1 1ΟΟάρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.Για τους κεκοιμημένους:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσαν τους δούλους σου.1 1ΟΟάρι: Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσαν τους δούλους σου.Για τους ευεργέτες:1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου.1 1ΟΟάρι: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σουΤρία κομποσχοίνια 300άρια με γενικό αίτημα ως εξής.-Θεέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.-Μνήσθητι Κύριε τους άρχοντες (προέδρους, υπουργούς...) και βοήθησαν αυτούς νακυβερνούν χριστιανικά.-Μνήσθητι Κύριε τα παιδιά πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.-Μνήσθητι Κύριε τις προβληματικές οικογένειες και τους διαζευγμένους.-Μνήσθητι Κύριε τα ορφανά όλου του κόσμου, όλους τους πονεμένους και τους αδικημένους στην ζωή, τους χήρους και τις χήρες.-Μνήσθητι Κύριε όλους τους φυλακισμένους, τους αναρχικούς, τους ναρκομανείς, τουςΦονείς, τους κακοποιούς, τους κλέφτες, φώτισον και βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.-Μνήσθητι Κύριε όλους τους ξενιτεμένους.-Μνήσθητι Κύριε όλους όσους ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα και φύλαξον αυτούς.-Μνήσθητι Κύριε την Εκκλησία μας, τους πατέρες (κληρικούς) της Εκκλησίας και τους πιστούς.-Μνήσθητι Κύριε όλες τις μοναστικές αδελφότητες, ανδρικές και γυναικείες, τους γέροντες και τις γερόντισσες και όλες τις αδελφότητες και τους αγιορείτες πατέρες.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σε καιρό πολέμου.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους καιταλαιπωρούνται.-Μνήσθητι Κύριε τους φτωχούς, άστεγους και πρόσφυγες.-Μνήσθητι Κύριε όλα τα έθνη, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.-Μνήσθητι Κύριε τις ταλαιπωρημένες, εγκαταλελειμμένες, αδικημένες, δοκιμασμένεςοικογένειες και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ' αυτές.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματαπάσης φύσεως.-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού ζήτησαν τις προσευχές μας.Οι κεκοιμημένοι να βοηθηθούν μόνοι τους δεν μπορούν και περιμένουν από εμάς να τους βοηθήσουμε, όπως περιμένουν οι φυλακισμένοι μια πορτοκαλάδα.Διάλειμμα στην αγρυπνία δεν υπάρχει• όποιος θέλει, ας κάνη.Ό Γέροντας επιθυμούσε ό μοναχός πού ασκείται μόνος να έχει τυπικό, για να τονβοηθά στον αγώνα του. Συμβούλευε: «Να προετοιμάζεσαι από το κελί με προσευχή για το διακόνημα και από το διακόνημα για το κελί. Έτσι θα είσαι πάντα ήρεμος και χαρούμενος.Όταν είναι κανείς αφηρημένος, το μυαλό του γυρνάει. Βοηθά να έχει κανείς ένα πρόγραμμα από το πρωί, για να μη δημιουργείται σύγχυση από τους λογισμούς».Σε όσους δεν είχε ευθύνη πνευματική και δεν μπορούσε να τους παρακολούθηση δενέδινε τυπικό. Φοιτητής του ζήτησε κάποτε να του δώσει ένα τυπικό, ό Γέροντας τουαπάντησε: «Δεν μπορώ, διότι ό γιατρός, όταν δώσει μια συνταγή στον άρρωστο, πρέπει να είναι κοντά του για να τον παρακολουθεί». Περιορίσθηκε να του δώσει μόνο μερικές ωφέλιμες συμβουλές για την πνευματική ζωή.Σεβόταν απεριόριστα ότι είχαν ορίσει οί άγιοι Πατέρες. Σε κάποιον πού αυθαιρετούσεχωρίς λόγο στο τυπικό της ακολουθίας του έκανε την εξής παρατήρηση: «Εντάξει, δεν χάλασε ο κόσμος, αν αλλάξουμε κάτι, αλλά έτσι βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους αγίους Πατέρες».Ό Γέροντας τήρησε με σεβασμό και ευλάβεια τα τυπικά της Εκκλησίας και βοηθήθηκεαπ' αυτά να φθάσει σ' ένα πνευματικό τυπικό και να βρει το πιο ουσιαστικό• την διαμονή της αδιάλειπτου προσευχής, ή οποία μας ενώνει με τον Θεό.

Κομποσχοίνι.

Το κομποσκοίνι που έχουν όλοι οι Ορθόδοξοι μοναχοί και το χρησιμοποιούν και πολλοί ορθόδοξοι λαϊκοί, είναι συνήθως μάλλινο και πλεγμένο σε διάφορα μεγέθη. Από πολύ μικρό, που φοριέται στο δάχτυλο, έως πολύ μεγάλο: 33άρι (με 33 κόμπους), 50άρι (με 50 κόμπους), 100άρι, 500άρι κ.λπ.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο όσιος Παχώμιος το 320 μ.Χ., ίδρυσε με την βοήθεια του Αγίου Αντωνίου το πρώτο μοναστήρι στην Θηβαϊδα της Αιγύπτου. Άρχισε να αναζητεί τρόπο που θα βοηθούσε τους μοναχούς στην αυτοσυγκέντρωση της προσευχής και στην αρίθμηση των ευχών. Κατά την παράδοση πάντα, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε στον ύπνο του τον όσιο Παχώμιο και του έδειξε πώς θα φτιάξει το εργαλείο που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες της προσευχής. Το εργαλείο αυτό ήταν το κομποσκοίνι.
Στην προσευχή με κομποσκοίνι, που βοηθά πολύ στη συγκέντρωση του νου, ακολουθείται συγκεκριμένη τεχνική μέθοδος. Σε κάθε κόμπο που περνά ανάμεσα στα δάχτυλά του ο προσευχόμενος, λέει αλληλοδιαδόχως τις ευχές: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς, Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ υμών. Είναι δυνατόν να λέγεται και μόνη η ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Το κομποσκοίνι έχει σχεδιαστεί για προσευχή, και όχι για να παίζει ρόλο βραχιολιού στον καρπό του χεριού.
Στο κομποσκοίνι, κάθε τμήμα του έχει κάποια συμβολική σημασία. Είναι πλεγμένο κυρίως από μαλλί για να θυμίζει στα μέλη της Εκκλησίας ότι είναι τα λογικά πρόβατα του Ιησού Χριστού (Ιωάν. 10:11). Έχει χρώμα μαύρο που συμβολίζει το πένθος των αμαρτιών αφού "ουδείς αναμάρτητος" (πρβλ. Γ' Βασ. 8:46, Ιώβ 4:17, Ρωμ. 3:9-12 κ.ά.). Πάνω του το κομποσκοίνι έχει τον σταυρό για να φέρνει στη μνήμη "ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε" . Συνήθως το κομποσκοίνι καταλήγει σε μία φούντα που ο σκοπός της είναι το σκούπισμα των δακρύων ("τοίς δάκρυσιν έβρεξέ μου τους πόδας" Λουκ. 7:44). Οι 33 κόμποι συμβολίζουν τα χρόνια του Ιησού Χριστού, οι 99 κόμποι είναι το 33 πολλαπλασιασμένο με τον αριθμό των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδας, και ο κάθε κόμπος αποτελείται από 9 πλεγμένους σταυρούς, που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων. Παρόλα αυτά, ενώ ο αριθμός σταυρών που αποτελούν τον κάθε κόμπο παραμένει πάντα σταθερός, ο αριθμός των κόμπων που αποτελούν το κομποσκοίνι εξαρτάται από τον αριθμό των προσευχών για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν κομποσκοίνια φτιαγμένα και από άλλα υλικά εκτός του μαλλιού, π.χ. ακρυλικά, όπως και διαφόρων χρωμάτων.

Γέροντας Παΐσιος.

Πριν λίγα χρόνια, έφυγε από την ζωή ο γνωστόςασκητής του Αγίου Όρους, μοναχός Παϊσιος.. Η φήμη του, για δεκαετίες τώρα, πλανιότανε στον κόσμο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και πάρα πολλοί άνθρωποι με μεταφυσικές αναζητήσεις, ξεκινούσαν για νά γνωρίσουν τον ξεχωριστό αυτό άνθρωπο του Θεού. 

Μετά την κοίμηση του, (προείδε ακόμη και την ημερομηνία του θανάτου του ), εγράφησαν πολλά βιβλία για την ζωή, τα λόγια του, και τα θαύματά του. 

Έλεγε μεταξύ άλλων ο γέροντας:

Ο κόσμος μοιάζει σήμερα, σαν μια κοχλάζουσα χύτρα ταχύτητας, με πολλές βαλβίδες ! Θα σκάσει εδώ , θα σκάσει εκεί . Προσεύχεστε μη γίνει από εμάς η αρχή…

Nα ζείτε όσο πιο απλά μπορείτε. Μη δυσκολεύετε από μόνοι σας την ζωή σας .

Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσμιους τους ανθρώπους σήμερα.

-- Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι νοιώθουνε ανασφάλεια σήμερα; 

- Γιατί όλοι είμαστε ασφαλισμένοι! Ασφαλίζουμε το αυτοκίνητό μας, το σπίτι μας, την ζωή μας. Κάνοντας λοιπόν την κοσμική ασφάλεια, παραμερίζουμε την προστασία και Πρόνοια του Θεού επάνω μας, στηριζόμενοι στην " ασφάλεια ".

Ρωτήσανε τον Γέροντα, αν υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι ( UFO ) και εξωγήινοι .

- Αυτά όλα να ξέρεις, είναι πράγματα δαιμονικά, που παίρνουν διάφορα σχήματα …

Ζωή σε άλλον πλανήτη δεν υπάρχει ! 

Όταν ρωτήθηκε για τον Γ΄ παγκόσμιο πόλεμο, ή απάντησή του ήταν η εξής:

- Όταν ακούσετε, ότι τα νερά του Ευφράτη τα κόβουν ψηλά οι Τούρκοι με φράγματα , (τεράστιο φράγμα Κεμάλ Ατατούρκ, 1995 ) , να ξέρετε ότι ήδη μπήκαμε στην προετοιμασία του Αρμαγεδώνα, και ότι διακόσια εκατομμύρια στρατός ( Κίνα ), θα διαβεί τον Ευφράτη για την Μέση Ανατολή ….

-- Γέροντα , για ποιό λόγο βάζουν με τον γραμμωτό κώδικα το 6 6 6 , πού αναφέρει η Αγία Γραφή, και παρά τις διαμαρτυρίες δεν θέλουν την αλλαγή του ;

- Στην Παλαιά Διαθήκη, επί Σολομώντος, η Εθνική Εβραϊκή φορολογία για τα υποτελή έθνη ήταν 666 τάλαντα χρυσού ( Β΄ Παραλειπομένων ,κεφ. Θ΄ 13 και Γ ΄ Βασιλ. Ι ΄ 14 ). 

Είναι γραμμένα εδώ και 3.000 χρόνια. Ο αριθμός λοιπόν δεν είναι τυχαίος, είναι ιερός για τους Εβραίους και τον επαναφέρουν σήμερα πλαγίως για να υποτάξουν οικονομικά τα άλλα έθνη …

Ήλθαν κάποιοι εδώ, και άρχισαν να μου λένε ότι θα γίνει πόλεμος, κι΄ότι οι Τούρκοι θα φθάσουν μέχρι τα Εξαμίλια στην Κόρινθο!

Με ανάγκασαν να τους εξηγήσω ότι τα Εξαμίλια πού γράφει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες του, είναι τα 6 ναυτικά μίλια της υφαλοκρηπίδας και ότι γι΄αυτά θα «πιαστούμε» με τους Τούρκους! 

Όμως δεν θα μπούνε στην Ελλάδα, μέχρι εκεί θα προχωρήσουνε, στα έξη μίλια, και τότε θα τούς βρει η μεγάλη συμφορά από τον Βορρά ( Ρωσία ), που λένε τα γραφόμενα , και τίποτα δεν θα μείνει όρθιο … 

Βάλθηκαν, με πολύ πονηρό τρόπο, να «περάσουν» το Νέο Οικονομικό Σύστημα, στους Χριστιανούς, και να τους παγιδεύσουν. 

Στην Αμερική, μόνο το 1982 , χαράχθηκαν με ακτίνες Λέϊζερ, 3.000 άνθρωποι, στο μέτωπο ή στο χέρι .

Ο γέροντας δείχνοντας το βιβλίο της Αμερικανίδος Mary Relf “ The New Money System 666 ” έλεγε στενοχωρημένος :

- Ενώ τόσο ολοκάθαρα ενεργείται το μυστήριο αυτό, για το οποίο μας έχει ενημερώσει ( εδώ και 2.000 χρόνια ) ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, στενοχωριέμαι γιατί πολλοί, ακόμη και ιερείς και επίσκοποι, δεν βλέπουν το θέμα πνευματικά, αλλά καθαρά κοσμικά. 

Λένε στον κόσμο πώς δεν συμβαίνει τίποτα κι΄ούτε πειράζει να πάρουμε ταυτότητες και κάρτες… 

(από το βιβλίο του ιερομόναχου π. Χριστοδούλου – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ).


Σχετικά με την Τηλεόραση έλεγε: 

Ή τηλεόραση κάνει μεγάλο κακό, νά μη την παρακολουθείτε .Τις ειδήσεις νά τις μαθαίνετε από το ράδιο .

Είπε ο γέροντας : 

Τώρα ο διάβολος αγρίεψε. Έγινε εξουσία, κι΄έχει κυκλοφορήσει ( με τους ανθρώπους του ), ειδικές κάρτες με τον αριθμό 666 ( κάρτες Τραπεζών, ΙΚΑ , ΟΑΕΔ , κλπ ).

Από το 1987 ο π.Παϊσιος ανησυχούσε για το επικείμενο σφράγισμα των Χριστιανών με τον μυστηριώδη αυτόν αριθμό .Κατά την επίσκεψή μου στην καλύβα του, το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, μου είπε χαρακτηριστικά : 

" Ό Αντίχριστος άρχισε την δουλειά του. Να τώρα μας ήρθε και το 666 . Θα το κάνουν από εδώ, θα το κάνουν από εκεί, και θα καταλήγουν όλοι ότι πρέπει να σφραγισθούμε, γιατί δεν γίνεται αλλιώς . Όλα αυτά σιγά – σιγά. 

Η Εκκλησία πρέπει νά μάς πει τι θα κάνουμε ..." 

Η αγωνία του Γέροντος ήταν μεγάλη, γι΄αυτό και είχε γράψει ένα κείμενο, που μοίραζε για ενημέρωση στους επισκέπτες.

Καθημερινή  Προσευχή.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν .

Δόξα σοι , ο Θεός ημών , δόξα σοι .

Βασιλευ ουράνιε , Παράκλητε , το Πνεύμα της αληθείας , ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών , ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός , ελθέ και σκήνωσον εν υμίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος , και σώσον , Αγαθέ τας ψυχάς ημών . Αμήν . 

Άγιος ο Θεός , Άγιος ισχυρός , Άγιος αθάνατος , ελέησαν ημάς (τρις ) .

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν .

Παναγία Τριάς , ελέησον ημάς . Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών . Δέσποτα , συγχώρησον τας ανομίας ημίν . Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών , ένεκεν του ονόματος σου .

Κύριε , ελεησον . Κύριε , ελεησον . Κύριε , ελεησον .

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν .
Πάτερ ημών , ο εν τοις ουρανοίς • αγιασθήτω το όνομα σου • ελθέτω η βασιλεία σου • γενηθήτω το θέλημα σου , ως εν ουρανώ και επί της γης . Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον • και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών , ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών • και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν , αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού . Αμήν .  

Πνευματική Παρακαταθήκη  Γέροντος Παΐσιου.

Ο Γέρων Παΐσιος ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στο λόγο του ευαγγελίου κάνοντας τρόπο ζωής τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης. Οι εγκύκλιες γνώσεις του, περιορίζονταν σε γνώσεις δημοτικού. Παρόλα αυτά ξεχώριζε για την « χαριτωμένη » απλότητά του και την έντονη αγωνία που τον διακατείχε για την βοήθεια των συνανθρώπων του, που αναζητούσαν ένα πνευματικό καθοδηγητή. Ο ίδιος αποτελούσε παράδειγμα ανθρώπου αφιερωμένου στον Θεό, αφαιρώντας τις προσωπικές επιδιώξεις και τα προσωπικά θελήματα. Η υπακοή, η άσκηση, η ταπείνωση, η ευσέβεια,το φιλότιμο και πάνω από όλα η αγάπη και η μακροθυμία ήταν ο τρόπος ζωής για τον ίδιο, αλλά και οι διδαχές σε όσους αποζητούσαν ένα λόγο παρηγοριάς ή κάποια επίλυση προσωπικού προβλήματος. 

Διδαχές

Λογισμοί. Μεγάλο βάρος έδινε στον λογισμό ο Γέροντας. Πάντα ανέφερε ότι όλα ξεκινούν από τους καλούς λογισμούς, οι οποίοι αποδιώκουν τους κακούς. Να σκεπτόμαστε θετικά για τον συνάνθρωπο και όχι αρνητικά, γιατί αλλιώς εισέρχεται η πονηριά στον άνθρωπο και η ισχυρογνωμοσύνη. Μάλιστα ανέφερε να μην εμπιστευόμαστε και τους δικούς μας λογισμούς και να δίνουμε χώρο στο θέλημα του Θεού, γιατί όποιος κάνει κάτι τέτοιο βγαίνει πάντα κερδισμένος.

Φιλότιμο. Ο Γέροντας διαρκώς ανέφερε ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και αρχοντική αγάπη. « Ότι προσφέρουμε ή κάνουμε », έλεγε « πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά. Να μην ακολουθούμε από φόβο αλλά να έχουμε θέληση και καλή προαίρεση, όπως και ο Χριστός όταν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο ».

Θεία Δικαιοσύνη. Ανέφερε διαρκώς πως αν ο άνθρωπος θέλει να ομοιάσει στους Αγίους πρέπει να εφαρμόζει την Θεία δικαιοσύνη και όχι την ανθρώπινη. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη κατά τον Γέροντα είναι τυφλή και υπάρχει για να αποτρέπει τους κακούς και πονηρούς ανθρώπους. Η Θεία δικαιοσύνη όμως στοχεύει να εξυπηρετεί τον αδύναμο άνθρωπο και αυτούς που έχουν ανάγκη. Όταν εφαρμόζουμε την Θεϊκή δικαιοσύνη τότε αποφεύγουμε τις έριδες, τις κατακρίσεις και τις διαφορές με τους συνανθρώπους μας.

Θεία Πρόνοια. Η Θεία πρόνοια είναι ανεξιχνίαστη και ανεξερεύνητη, στοχεύει στη σωτηρία του ανθρώπου και την αιώνια ζωή. Επεσήμανε πως δεν πρέπει συνέχεια να μεριμνούμε για τα « βιοτικά » πράγματα, γιατί ο Θεός προνοεί έτσι ώστε να μας δίνει αυτό που ποθούμε, πολλές φορές πριν καν το ζητήσουμε, αρκεί το μυαλό μας να βρίσκεται σε Αυτόν και να προσευχόμαστε. Όταν συμβαίνει κάτι άσχημο σε κάποιον είναι παραχώρηση από το Θεό και όχι σταλμένο από αυτόν, έτσι ώστε να εκπαιδεύσει του ανθρώπους ένεκα της οικονομίας Του.

Ταπείνωση. Η ταπείνωση για το γέροντα ήταν το θεμελιώδες στοιχείο της σωτηρίας του ανθρώπου και γενικότερα το στοιχείο το οποίο επιφέρει τις καλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ανέφερε μάλιστα ότι ο Θεός « αδυνατεί » να βοηθήσει όταν ο άνθρωπος δεν ταπεινώνεται και προσπαθεί τότε με κάθε τρόπο να επιφέρει την ταπείνωση, μέσω των παθών. Χωρίς ταπείνωση , συνέχιζε δεν επέρχεται η Θεία Χάρις, κλείνουμε την καρδιά μας από το Χριστό και ότι αρχικά « κερδίζουμε » γρήγορα το ξαναχάνουμε.

Υπακοή. Η πλήρης υπακοή, σύμφωνα με το γέροντα επιφέρει την ταπείνωση που είναι η αρχή όλων των καλών. « Να υπακούμε και όταν αδικούμαστε, γιατί ο Θεός ανταποδίδει την υπομονή στην αδικία » συχνά έλεγε. « Σήμερα όλοι είναι ανυπόμονοι, οι υπομονετικοί όμως σύμφωνα με το Χριστό θα κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών».

Η ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών. 

«Να εμπιστευτούν οι γονείς τα παιδιά τους στο Θεό». 

Ο Θεός έδωσε στους Πρωτοπλάστους ,στον Αδάμ και την Εύα , την μεγάλη ευλογία να γίνονται συνδημιουργοί Του. Στην συνέχεια οι γονείς , οι παππούδες κ.λ.π. είναι και αυτοί συνδημιουργοί με τον Θεό, γιατί δίνουν το σώμα.  
Ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο υποχρεωμένος να νοιαστή για τα παιδιά. Όταν βαπτισθή το παιδάκι , ο Θεός διαθέτει και έναν Αγγελο ,για να το προστατεύη, οπότε το παιδί προστατεύεται από τον Θεό, από τον Φύλακα Αγγελο και από τους γονείς. Ο Φύλακας Αγγελος είναι συνέχεια κοντά του και το βοηθάει. Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο οι γονείς απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Αν οι γονείς πεθάνουν, ο Θεός , και από ψηλά και από κοντά ,αλλά και ο Φύλακας Αγγελος από κοντά, συνεχίζουν για πάντα να προστατεύουν το παιδί.  
Οι γονείς πρέπει να βοηθούν πνευματικά τα παιδιά, όταν είναι μικρά, γιατί τότε τα ελαττώματά τους είναι μικρά και εύκολα μπορούν να κοπούν. Είναι όπως η φρέσκια πατάτα. Λίγο αν την ξύσης, ξεφλουδίζεται. Αν όμως παλιώση, πρέπει να πάρης μαχαίρι να την καθαρίσης και ,αν έχει και κανένα μαυράκι ,πρέπει να προχωρήσεις και πιο βαθιά. Αν τα παιδιά βοηθηθούν από μικρά και γεμίσουν Χριστό , θα είναι κοντά του για πάντα. Και να ξεφύγουν λίγο, όταν μεγαλώσουν, λόγω της ηλικίας ή μιας κακής συναναστροφής, πάλι θα συνέλθουν. Γιατί ο φόβος του Θεού και η ευλάβεια, που πότισαν τις καρδιές τους στην μικρή ηλικία , δεν είναι δυνατό, ποτέ να εξαλειφθούν.  
Ύστερα, στην εφηβεία, που είναι η πιο δύσκολη ηλικία, η αγωνία των γονέων είναι μεγαλύτερη για τα παιδιά τους, μέχρι να τα μορφώσουν και να τα αποκαταστήσουν. Οι γονείς τότε ας κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν, και ό,τι δεν μπορούν να το κάνουν , γιατί ξεπερνάει τις δυνάμεις τους , ας το αναθέτουν στον Παντοδύναμο Θεό. Όταν εμπιστευθούν τα παιδιά τους στον Θεό, τότε και ο Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήση για πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως . Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό , και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πη η μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου , δεν με ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισέ τα Εσύ».  

Μου έκανε εντύπωση προχθές στην αγρυπνία μια μητέρα που την γνώριζα από παλιά. Ήρθε να με χαιρετήση. Βλέπω, είχε μαζί της μόνον τα μεγαλύτερα παιδιά. «Που είναι τα μικρά;», την ρωτάω. «Στο σπίτι ,Γέροντα, μου λέει. Τέτοια μέρα θέλαμε να έρθουμε στην αγρυπνία και είπαμε με το σύζυγο: «"Αφού σε αγρυπνία πάμε, δεν πάμε κάπου για διασκέδαση, ο Θεός θα διαθέση έναν Αγγελο να φυλάξη τα μικρά μας"». Σπάνια συναντάς σήμερα τέτοια εμπιστοσύνη , γιατί τώρα, όπως έλειψε η εμπιστοσύνη των παιδιών στους γονείς, έλειψε και η εμπιστοσύνη των γονέων στον Θεό. Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρη κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξη στα παιδιά λίγο καμμιά & βίδα. Θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους . Και ενώ υπάρχει ο Θεός, που προστατεύει τα παιδιά και ο Φύλακας Αγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός , αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχη Θεός , σαν να μην υπάρχη Φύλακας Αγγελος, οπότε εμποδίζουν την θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνονται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψη τα παιδιά.

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή» 
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 
ΛΟΓΟΙ ΔΑ 
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το φάρμακο του καρκίνου είναι ο θάνατος του εγώ.

[Αντιγραφή απο το σπουδαίο καθημερινό μπλοκ http://egolpio.wordpress.com/]

«Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». 

 Η ζωή του γέροντος Πορφυρίου εκλαμβάνεται από εμάς τους έσχατους χριστιανούς σαν τη ζωή του Χριστού στη γη. Αυτό διαπιστώνεται άλλωστε από όλη την προσωπική του ζωή. Η επικαιρότητα με ωθεί στο να διαλέξω ένα σπάνιο γεγονός από τη ζωή του. 
Ο γέροντας Πορφύριος πάντα αγαπούσε την εργασία και την ταπεινότητα. Αγαπούσε ότι ήταν δυνατόν να ενδυναμώσει την αγάπη του στον Χριστό. Έτσι, όταν πρωτοπήγε στο Άγιον Όρος προχώρησε στην αγάπη του Χριστού. Κατέστησε την υπακοή και την κακοπάθεια τρόπο ζωής του. Με χαρά έλεγε: "έκανα χαρούμενη υπακοή", όχι μόνο σε ότι του έλεγαν να πράξει οι γέροντες αλλά και υπεράνω τούτων. Τα εκλάμβανε ως άσκηση που θα τον οδηγούσε γρηγορότερα στην αγάπη του τριαδικού Θεού. Πίστευε ακράδαντα πως με τον τρόπο αυτό καθαρίζει η ψυχή και μεταβάλλεται σε τόπο και κατοικία του Χριστού.

Όταν λοιπόν του έλεγαν να πάει κάπου, το έκανε τρέχοντας, όσο πιο γρήγορα γινόταν. Γιατί όμως; Από αγάπη στον Χριστό. Να πως εξηγούσε σ ναν πνευματικό του παιδί την αρετή της υπακοής του: «Όποιος μου έλεγε βρε να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια δυό -δυό υπάκουα και το έκανα για τον Χριστό. Εκείνος είδε την ταπείνωσή μου και τον κόπο μου και μου συγχώρησε όλες τις αμαρτίες». Η ταπείνωση σε συνδυασμό με τη μεγάλη προαίρεση για την χαρούμενη υπακοή και για τον άμετρο κόπο χωρίς να του το επιβάλει κανείς από αγάπη στον Χριστό, ήταν κυρίαρχα στοιχεία στην όλη πορεία της ζωής του γέροντα Πορφύριου στη γη. 
Ένιωθε ότι ο Χριστός τον αγαπάει πολύ. Έτσι θέλοντας να ανταποδώσει την αγάπη του, πίστευε ακράδαντα, ότι πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω, για όσα ο Χριστός έκανε για μας, που εκ των πραγμάτων είναι πολύ περισσότερα. 
Και που κατέληξε για να για να τον ευχαριστήσει τον αγαπημένο του Ιησού. Αποφάσισε να προσεύχεται στον λατρευτό του Ιησού να του δώσει «έναν καρκίνο για να πονάει και αυτός λίγο» όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Και εξηγούσε την επιθυμία του λέγοντας: «ο Ιησούς μου πόνεσε και πονάει για εμάς τους χριστιανούς τα παιδιά του» Όλα αυτές οι σκέψεις και οι επιθυμίες εκδηλώνονταν όταν ο γέροντας ήταν μόλις 15 ετών. Καθώς όμως, ανακοίνωσε τη μύχια επιθυμία του στον πνευματικό του, εκείνος τον μάλωσε. «Παιδί μου πολύ εγωισμό έχεις και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου, ποιός είσαι; Άγιος είσαι εσύ και ζητάς τέτοια πράγματα; Σταμάτα αμέσως αυτή την προσευχή», του είπε. 
Ο νεαρός τότε Πορφύριος ζητά συγχώρεση από τον Χριστό και τον γέροντά του για τον υπερβάλλοντα ζήλο που εκδήλωσε. Ζήλος που δεν προήλθε όμως, από πλάνη αλλά από τη μεγάλη του αγνότητα που είχε στην προσέγγισή του στον Χριστό. Εάν λοιπόν ήταν από εγωισμό θα συνέχιζε κρυφά να κάνει αυτή την προσευχή. Υπακούοντας όμως στον πνευματικό του σταμάτησε αμέσως. 

Δεν έπαψε όμως η επιθυμία αυτή να αποτελεί τον κρυφό του πόθο. Ήθελε να τον αξιώσει ο Θεός κάποτε να έχει και «έναν καρκίνο»! 
Ύστερα λοιπόν από 60 χρόνια ζωής, περίπου στα 75 πληροφορήθηκε από το γιατρό του πως έχει καρκίνο στην υπόφυση σε έναν αδένα, συγκεκριμένα στο μέτωπο. Από την χαρά του πήρε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου τον κ. Γεώργιο Παπαζάχο. Του λέει με μεγάλη χαρά: «Γιωργάκη έχω ένα πολύ ευχάριστο νέο». «Τι είναι γέροντα»; του απαντά ο κ. Παπαζάχος. «Έχω καρκίνο» λέει ο γέροντας. Ο καθηγητής, όπως ήταν φυσικό, σοκαρίστηκε από την αντιμετώπιση του γέροντα. Πρώτη φορά στην ζωή του άκουγε ασθενή να λέει κάτι τέτοιο. Και φυσικά γνώριζε πολύ καλά ότι ο γέροντας μιλούσε αληθινά πραγματικά και όχι με σχήμα λόγου. 
«Γιωργάκη -συνέχισε ο π. Πορφύριος- ο Χριστός θυμήθηκε την προσευχή που έκανα όταν ήμουν παιδάκι και μου έκανε αυτό το δώρο. Από καρδιάς Τον ευχαριστώ». Από τότε συνήθιζε να μας λέει «για τον καρκινάκο του». Μας διευκρίνιζε ακόμη ότι δεν θα πεθάνει από τον «καρκινάκο» του αλλά από κάτι άλλο θα τον πάρει ο Θεός. Παρόλο που οι γιατροί του έδιναν πέντε χρόνια ζωής, ο γέροντας κοιμήθηκε ύστερα από έντεκα χρόνια από πρόβλημα στην καρδιά του. Πονούσε πολύ από την αγάπη του για μας τα παιδιά του Θεού, όπως συνήθιζε να μας αποκαλεί ...;

Ενθυμούμαι χαρακτηριστικά πως όταν κατά καιρούς ερχόντουσαν ανήσυχοι κληρικοί και λαϊκοί να τον ρωτήσουν μήπως έχουν καρκίνο τους διασκέδαζε λέγοντας αστεία, κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν κατανοούσαν. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα περιστατικό με κάποιον γέροντα Αγιορείτη: «Ξέρεις μωρέ ποιό είναι το φάρμακο του καρκίνου; Ο θάνατος», έλεγε χαμογελώντας. Και πρόσθετε: «Μόλις πεθάνεις τότε τα σκουληκάκια, όπως θα τρώνε το σώμα θα φάνε και τον καρκίνο! Και τότε πάει ο καρκίνος». Γεμάτος χαρά πάντα μιλούσε χωρίς φόβο για τις αρρώστιες και για τον θάνατο. Έλεγε πάντα: «παιδιά μου εμείς έχουμε τον Χριστό. Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο με τον θάνατό του και την ανάστασή του. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν» (τροπάριο της ζ' ωδής του Αναστάσιμου Κανόνα)». Έλεγε και ξανάλεγε ακόμη: «Ξέρετε μωρέ από που μας πήρε ο Χριστός μία για πάντα; Από την φθορά, τον θάνατο, τον Άδη μας χωρίζει εμάς τους ανθρώπους και τον Θεό χάσμα μέγα. Τώρα όμως υπάρχει μόνο ο Χριστός «ζω δε ουκέτι εγώ ζη δε εν εμοί Χριστός» και όλα έχουν αλλάξει».


Το φάρμακο του καρκίνου είναι ο θάνατος του εγώ. Ο καρκίνος έλεγε ο γέροντας Πορφύριος είναι ψυχική αρρώστια και προκαλείται από τον φόβο, το άγχος, το στρες, την αμαρτία. Όποιος αγαπήσει τον Χριστό ήδη από αυτή την ζωή είναι αθάνατος με τον Χριστό. «Συν Χριστώ πανταχού φόβου ουδαμού» έλεγε πάντα ο γέρων Πορφύριος.

Συντάκτης: Αρχιμ. Γεώργιος Αλευράς 
Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας (τευχ. 83) Οκτώβριος 2007

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ.

[Απόσπασμα εκ των προφητειών των ιερών γραφών].

Ακούσατε έθνη και λαοί της οικουμένης πάσης και συ αναγνώστα πρόσεχε σ'αυτό που θα διαβάσης. Είναι σκληρά και λυπηρά, αλλά είναι πεπρωμένα να γίνουν όσα στας γραφάς ευρίσκονται γραμμένα. Τα'γραψαν οι πατέρες μας ο κόσμος για να μάθη από αυτόν τον πόλεμο τη μέλλεται να πάθη. Για να προσφύγη στον θεόν και να μετανοήση αν θέλη για να σωθή και ευτυχής να ζήση. Με μιας θα ανάψη η φωτιά από μικρή αιτία κραυγή πολέμου έρχεται από τη Βουλγαρία. Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία. Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη θεός θέλει ο αντίχριστος του κόσμου για να γίνει. Τότε κατέρχονται ομού της δύσεως τα κράτη ουαί στα έθνη του βορρά γίνονται όλα στάχτη. Με λύσσα αμύνεται η άρκτος [Ρωσία] στην Τουρκία που αδίκησε την Ελλάδα και όλη καταφλέγεται και καίει σα λαμπάδα. Ματαίως αγωνίζεται η Ρωσία να κρατήση τα περιβόητα στενά στο τέλος θ'απηυδήση. Γιατί από ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία εισβάλλει η Αμερική με την Ιαπωνία και προχωρή ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία ενώ στη δυτική πλευρά νικά η Γερμανία και τότε είναι αδύνατο να κρατηθή η Ρωσία και εγκαταλείπει τα στενά, Αίγυπτο και Τουρκία. Κτυπιέται η Ρωσία πανταχού και φεύγει προτροπάδην όπως διασκορπίζεται ένα άτακτο κοπάδι. Τότε θα ηττηθή και η δόλιος η Τουρκία γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία. Γιατί αφού καταβληθή όλη από τη Ρωσία θα συμμαχήσει μετ'αυτής και με τη Βουλγαρία. Για τούτο όσοι χριστιανοί ευρίσκονται στην πόλη και στα περίχωρα αυτής πρέπει να φύγουν όλοι. Γιατί η πόλις[Κωνσταντινούπολη]θα καή και ουδείς θα απομείνη κάτοικος ζων εντός αυτής. Μον'η Σιών θα μείνη[ο οίκος ούτος και ναός της του Θεού Σοφίας όστις θα μείνη αείφωτος φάρος της εκκλησίας εξ ου το φως θα ξαπλωθή σ'όλη την οικουμένη της βασιλείας του χριστού κι ο κόσμος αναμένει].Η πρώτη φάσης έληξε του τρομερού πολέμου τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου? και πάλι νέος πόλεμος θ'αρχίση να ξεσπάση αλλοίμονο στον άνθρωπο τη έχει να περάση. Το ζήτημα της πόλεως πάλι θα βγει στη μέση κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση. Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη και ανάπτουν εις τα αυθωρεί[αμέσως]τα μίση και τα πάθη. Αφού οι ισχυροί της γης απογοητευθώσιν τότε θα γίνει πόλεμος που ουδέποτε έχει γίνει, αλλοίμονον στους ασεβείς κανείς δεν θα απομείνη. Τότε η Ελλάς ουδέτερη και πάντα αδικημένη το δίκαιο της θα ζητή και έτοιμη θα αναμένη χωρίς να αναμιχθή. Και τότε θα μιλήση όταν η σάλπιγξ του Θεού σαλπίση για να δικαιωθεί. Τότε τα έθνη μεληδόν θα σφάζωνται αγρίως στα όρια της πόλεως για τα στενά κυρίως. Τότε θα πλεύση και πνιγή στο αίμα το μοσχάρι τότε θα εκκαθαρισθή η ήρα απ'το σιτάρι. Στη θάλασσα όπου βρεθή πλοίο δεν θ’απομείνει και από το αίμα κοκκινωπή θα γίνη. Η πόλις θα κατακαυσθή και ίχνος δεν θα υπάρξη πλέον ανθρώπου υλιστή γιατί πολλά έχει πράξη. Μόνος θα μείνη ο Ναός της του θεού Σοφίας το στόλισμα της νύμφης Του Αγίας Του εκκλησίας. Τρία μερόνυχτα θα διαρκέση η μάχη όποιος εξέλθει ζωντανός μεγάλη τύχη θα'χη. Κράτη ομού δέκα οκτώ με πείσμα αγριεμένα θα σφάζονται αλλόφρονα στο αίμα βουτηγμένα. Την τρίτη μέρα ακριβώς όσοι εξαντλημένοι από τη μάχη επιζήσουν θα δούνε ξαφνιασμένοι εκεί ψηλά στον ουρανό στα δεξιά τα μέρη να λάμπη υπέρ τον ήλιον ένα μεγάλο αστέρι. Και από τ'αστέρι κάτωθεν ένας Σταυρός ν'αστράπτη πύρινος κατακόκκινος κι' έκπληττα τα κράτη θ'ακούσουνε εκ του ουρανού μια φωνή βροντώδη αγγέλου απροσδόκητον που θα σταθούν στο πόδι. Τα όπλα θα πετάξουνε στη γη και τρομαγμένοι τ'αστέρι θα κοιτάξουνε σαν απολιθωμένοι. Σταθήτε θ'ακουσθή φωνή. Σταθήτε επί τόπου γιατί αρκετά εχύθηκε το αίμα του ανθρώπου. Σπεύσατε πάραυτα εκεί στα δεξιά τα μέρη το τόξο ακολουθήστε που βγαίνει από τ'αστέρι. Κι θα βρήτε άνθρωπον άγιον δικό μου. Ποιμένα που εξέλεξα για το ποίμνιον μου. Κι ευθύς το τόξο θα στραφή προς νότον την Ελλάδα που απ'το φως το ουράνιο θα φεγγη σαν λαμπάδα. Τότε η Ελλάς θα συκωθή με το στρατό της να εκπληρώση ολόχαρη τον Ιερόν σκοπό της. Να καταλάβη αμαχητί τα ιερά της μέρη που της τα πήραν οι εχθροί που όλος ο κόσμος ξέρει. Τότε ο έλλην βασιλεύς ο εκλεκτός Κυρίου εις πάντα θα'ναι άριστος και επί της υφηλίου θα άρχη και θα διοική μετά δικαιοσύνης και ηγή θα χαίρεται εκ διαρκούς ειρήνης. Τα όπλα τα πολεμικά θα γίνουν εργαλεία και άροτρα γεωργικά κι ειρήνη και ευτυχία. Έλληνες ανανήψατε αυτή είναι η αλήθεια μη σας πλανούν οι άπιστοι πως είναι παραμύθια. Όλα αυτά θα γίνουνε η ώρα πλησιάζει το σύμπαν αναταράσσεται και σας δεν σας τρομάζει. η συμφορά που έρχεται τους ασεβείς να πλήξη και εκ της γης αλύπητα να τους εξαφανίση. Πάρετε την απόφαση και λογικά σκεφθήτε αν θέλετε να ζήσετε και αιώνια να σωθήτε όλοι μετανοήσατε στραφήτε προς τα θεία γιατί ουδεμία απ'αυτήν υπάρχει σωτηρία. Ο πόλεμος που έρχεται ουδέποτε έχει γίνει τόσο μεγάλος και φρικτός και δεν θα γένη ειρήνη. Εάν δεν εκκαθαρισθή η ήρα απ'το σιτάρι και τα ζιζάνια θα καούν σαν το ξηρό χορτάρι. 

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ ΔΟΞΑ. 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Ι. ΜΕΓ. ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ.  


Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ.

Ο   ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΪΣΙΟΣ

Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 25 ΙΟΥΛΙΟΥ 1924 ΣΤΑ ΦΑΡΑΣΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ, ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ. ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΗΤΑΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΕΖΝΕΠΙΔΗΣ, ΟΙ ΔΕ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΑΜΠΙΑ ΕΖΝΕΠΙΔΗ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΖΝΕΠΙΔΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΚΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΞΕΡΙΖΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ ΚΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΤΟ 1925.Η ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΙΣΪΟΥ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΚΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΦΑΝΗΚΕ Ο ΑΔΟΛΟΣ, ΑΠΟΝΗΡΕΥΤΟΣ, ΓΑΛΗΝΙΟΣ, ΓΛΥΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΠΟΛΟ ΕΛΞΗΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΡΑΥΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΛΟΓΟ. ΗΤΑΝ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΓΙ'ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΔΙΚΗΣΕΙ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ. Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΝ ΕΙΛΚΥΕ. ΕΚΕΙ Ο ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΕΛΚΥΟΥΝ ΣΑΝ ΜΑΓΝΗΤΕΣ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ-ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΑΙΣΙΟ-ΔΙΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΣΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΩΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ. ΕΚΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΝΙΩΘΕΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΣΤΗΣ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1994 ΚΑΙ ΕΝΤΑΦΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ. Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ. ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ.. <<Αυτοί που κτυπούν αμείλικτα την ορθοδοξία τώρα θα εκλείψουν. Ακόμα και αυτοί που κατέστρεψαν τον βυζαντινό πολιτισμό δεν είναι οι τούρκοι αλλά οι σταυροφόροι, οι ευρωπαίοι, οι καθολικοί, που ενίσχυσαν τους τούρκους να καταστρέψουν το βυζάντιο. Τους απογόνους τους θα τους μαζέψει ο Θεός εκεί μέσα και θα σφαγούν. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΔΕΙΤΕ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΕΝ ΤΗ ΖΩΗ. Τώρα θα γίνει η μεγάλη σύρραξη ο αρμαγεδών. Αυτό που ξεκίνησε στα βαλκάνια δεν θα σταματήσει. Εκείνος που το εμποδίζει είναι η [Τότε] διαιρεμένη ρωσική ηγεσία [Γκορμπατσόφ-Γέλτσιν] η οποία πλευρίζει τους αμερικανούς. Όμως ο ρωσικός λαός θα τους ρίξει και οι χριστιανικοί λαοί των Βαλκανίων θα προελάσουν. Οι ρώσοι θέλουν να βγουν στη μεσόγειο. Αυτό θα είναι και το ελατήριο. Όμως δεν θα είναι η πραγματική αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός τους προκαλεί ως όργανα Του. Κατεβαίνοντας αυτοί θα σβήσουν και θα αφανίσουν την τουρκική λαίλαπα μέσα σε μια εβδομάδα. Και όταν κατεβούν οι φίλοι της Τουρκίας [οι απόγονοι των σταυροφόρων] το ΝΑΤΟ για να τη σώσουν τότε θα γίνει η μεγάλη σύρραξη και θα σφαγούν. Οι ελπίδες μας είναι μόνο στο Θεό. Και εσείς να ζείτε χριστιανικά γιατί σας λέω υπεύθυνα και θα το δείτε ότι δεν έχουμε μέρες. Ο ουρανός έχει βάλει στρατιές Αγίων και Αγγέλων για να τους κατατροπώσουν. Οι δυστυχισμένοι δεν κατάλαβαν πως ο πόλεμος άρχισε όταν με τη βία και με την επιστημονική φαντασία θέλησαν να σπάσουν το άβατο του Παντοκράτορα και να φράσουν στον ουρανό>>.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994

Στην Ελλάδα μας , στην χώρα της Αλήθειας και της Ορθοδοξίας , στην πατρίδα που πρέπει να ευωδιάζει από τα άνθη της δοξολογίας και της ευγνωμοσύνης , στην χώρα των άγιων , στην πατρίδα του ηλίου και του φωτός , όλοι έχουμε ανάγκη από ΜΕΤΑΝΟΙΑ . Μετάνοια για ένα σατανικό πάθος που χωρίζει από τον Θεό και συγχρόνως προσβάλλει τον πολιτισμό μας : το πάθος της ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ
Η βλασφημία των θείων είναι ένα από τα πιο καταραμένα αμαρτήματα . Γιατί προέρχεται από εωσφορικό εγωισμό και διαβολική υπερηφάνεια . Δείχνει ότι ο βλάσφημος αποδίδει όλα τα κακά και τις αναποδιές στον Κύριο και Θεόν του παντός .Σ’Αυτόν που είναι η Πηγή όλων των καλών και τίποτε κακό δεν εποίησε . 
  Ο βλάσφημος είναι αχάριστος . Ενώ θα έπρεπε να ευχαριστεί αδιάκοπα τον Δημιουργόν του ημέρα και νύχτα για όλες τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες , για όλα τα πνευματικά και σωματικά δώρα του Κυρίου , όχι μόνο δεν ευχαριστεί τον Θεό , αλλά Τον υβρίζει . Είναι και αχάριστος και υβριστής . Αλλά και ανόητος . Πετροβολάει τον Ουρανό ! Και οι πέτρες πέφτουν στην άδεια , την κενή από σύνεση κεφαλή του . 
  Ο βλάσφημος είναι και αχάριστος και υβριστής και ανόητος και δαιμονόπληκτος . Διότι η βλασφημία είναι έργο διαβολικό . 
  Από πού προήλθε όμως η βλασφημία των Θείων ;  
  Από την κακία , την μοχθηρία , το μίσος των Τούρκων κατά της αγίας μας θρησκείας , κατά των Χριστιανών. Οι Τούρκοι βλασφημούσαν τον Χριστό , την Παναγία μας και τον Τίμιο Σταυρό . Και όμως , στα Μουσουλμανικά κράτη εάν κάποιος τολμήσει να βλασφημήσει τον Μωάμεθ (αυτόν που είχε πέντε γυναίκες ! ) θα του κόψουν τον λαιμό !
  Εσύ , λοιπόν αδελφέ μου βλάσφημε , καταλαβαίνεις τι κακό κάνεις , τι κακό λαλεί η γλώσσα σου όταν βλασφημείς; Συναισθάνεσαι που βρίσκεσαι όταν υβρίζεις τον Αληθινόν Θεόν , τον Σωτήρα σου ; Συλλαμβάνεις το βάραθρο της αβύσσου που πέφτεις όταν υβρίζεις το Φως και την Αλήθεια , την Αγάπη και την Σωτηρία του κόσμου; 
Εκείνον που τρέμουν τα σύμπαντα και οι μυριάδες άγγελοι μετά φόβου και τρόμου παρίστανται ενώπιον Του . Εκείνον που μ’ένα Του λόγο έπλασε την γη και τον ήλιο και τα άστρα του Ουρανού . Εκείνον που έπλασε και σένα άνθρωπο λογικό εκ του μηδενός . Εάν θεωρείται παράπτωμα να υβρίσεις τον Μωάμεθ ή τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Πρωθυπουργό ή ένα επίσημο πρόσωπο , πόση ασέβεια είναι να υβρίζεις τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ή την Πανυπερευλογημένη Θεοτόκο Μητέρα του Χριστού Παναγία μας ή τον Ζωοποιό Τίμιο Σταυρό ;  

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Παραδείγματα βλασφήμων ανθρώπων προς παραδειγματισμό και διόρθωση.
Ένας βλάσφημος πατέρας από την Αθήνα είχε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες – καρπός της ευθύνης για την μεγάλη αμαρτία της βλασφημίας . Βλασφημούσε <<για ψύλλου πήδημα >> που λέμε και στην καθημερινή μας ζωή <<έλουζε >> , την ταλαιπωρημένη γυναίκα του .
Σημειωτέον ότι η ίδια η γυναίκα του είχε ομολογήσει ότι ακόμα και στην σύλληψη του αρρώστου παιδιού του βλασφημούσε τα θεία . Αποτέλεσμα τούτου ήταν βέβαια ότι το παιδί γεννήθηκε ανάπηρο . Ακόμα και ένα τσιγάρο να του έπεφτε από το χέρι ήταν ικανός να βλασφημήσει . 
  Προβλέποντας ο Κύριος ότι ο άνθρωπος αυτός δεν θα μετανοούσε επέτρεψε να τελείωση σύντομα η ζωή του για να τελειώσει σύντομα και το μεγάλο αμάρτημα . Σε ένα ταξίδι μαζί με την γυναίκα του συγκρούστηκε το αυτοκίνητο του με μια νταλίκα . Αυτοκίνητο και άνθρωποι πολτοποιήθηκαν. Έγιναν σαν φυσαρμόνικα . 
 

 Κάποιος κληρικός βρέθηκε στο εξωτερικό . Επισκέφθηκε έναν γέρο ασθενή, ονόματι Θεοδόσιο , που του είχαν κόψει το ένα πόδι . 
- Πώς το έπαθες αυτό ; τον ρώτησε .
- Μου το έφαγαν τα ψάρια , απάντησε . 
- Μήπως βλασφημούσες τα θεία ; 
- Ναι , είπε συντετριμμένος , βλασφημούσα . Ήμουν ναυτικός και ταξίδευα στον Ινδικό Ωκεανό . Ήταν τόσο μεγάλα τα κύματα που σκέπαζαν το καράβι μας . Κι εγώ βλασφημούσα . Τότε πέφτει ένας σωλήνας από το κατάρτι και με χτυπάει πάνω στο πόδι . Άρχισε ακατάσχετη αιμορραγία .
Μου το έδεσαν οι συνάδελφοι με τσουβάλια . Ήμασταν δύο ώρες έξω από την Σιγκαπούρη . Γυρίζει το πλοίο , πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο , μου έκοψαν το πόδι και το πέταξαν στην θάλασσα.
- Θα ξαναβλασφημήσεις τώρα άλλη φορά ; 
- Ποτέ μου . Μετανοώ για την φρικτή αμαρτία, που φαίνεται έπρεπε να πληρώσω για την σταματήσω . Έπρεπε να μου κοπεί το πόδι για να κοπεί η βλασφημία .

Προ εικοσαετίας στο Μεταξουργείο Αθηνών ζούσε ένας υδραυλικός ονόματι μάστρο – Γιώργης . Ήταν φοβερά βλάσφημος . Κάπνιζε σταμάτητα . Τσιγάρο και βλασφημία . Του έλεγαν : <<μάστρο-Γιώργη , πάψε να βλασφημάς τα θεία . Θα σε τιμωρήσει ο Θεός >>. Αλλά αυτός τον χαβά του . Και ειρωνευόταν τους παπάδες και την Εκκλησία μας .Πέρασαν αρκετά χρόνια σ’αυτή την αμετανοησία . Ένας καρκίνος στο λάρυγγα ήταν η ευεργετική επίσκεψις του Θεού . Έβγαλε πολύποδα . Δεν μπορούσε πια να μιλήσει . Του έκαναν τραχειοτομή . Είχε πρησθεί. Ο λαιμός του είχε παραμορφωθεί . Είχε φρικτούς πόνους . Ζήτησε Πνευματικό – Εξομολόγο για να εξομολογηθεί . Τα είπε όλα . Μετανόησε ειλικρινά. Η Χάρις του Θεού έσωσε την ψυχή του .

Υπήρχε ένας φαντάρος βλάσφημος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 . Μέσα στην φωτιά της μάχης και αυτός βλασφημούσε! Βλασφημούσε σαν τρελός . Του έλεγαν οι άλλοι συνάδελφοι του : <<Μη βλασφημάς . Σε κάθε στιγμή κινδυνεύει η ζωή μας . Ο Χριστός και η Πανάγια μας σκεπάζουν >>. Αυτός δεν άκουγε κανένα . Τότε σε μια κρίσιμη ώρα , με καταιγισμό πυρών , τον χτυπά μια εχθρική σφαίρα ακριβώς πάνω στο στόμα και τον αφήνει νεκρό ! Οι άλλοι φαντάροι σε λίγο τον έθαψαν πιο πέρα , πρόχειρα , μέσα στα χιόνια . Αλλά το πιο καταπληκτικό ήταν το γεγονός ότι δεν πέρασε λίγη ώρα και μια εχθρική οβίδα πέφτει πάνω στον τάφο και κάνει το σώμα του βλάσφημου στρατιώτου κομμάτια. Όλοι έλεγαν ότι τον βλάσφημο ούτε η γη δεν τον δέχθηκε .

ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΕ 
Για να απαλλαγής από το φοβερό πάθος της βλασφημίας :
Απόκτησε ισχυρή θέληση .
Κυβέρνησε την γλώσσα σου και μην αφήνεις να σε κυβερνά.
Νίκησε το θηρίο του θυμού . Να είσαι ειρηνικός και πολιτισμένος στα λόγια, στη συμπεριφορά . Μην επηρεάζεσαι από τους άλλους . <<Μα και οι άλλοι βλασφημούν >> ! Η παρανομία των άλλων δεν αμνηστεύει το δικό σου έγκλημα . Μη τους μιμείσαι σαν μιμητικό ζώο . Απόκτησε προσωπικότητα .
Μετανόησε πικρά εάν βλασφήμησες τον Σωτήρα σου Χριστό ή την Γλυκυτάτη Μητέρα Του , την Παναγία μας.
Τρέξε να βρεις έναν Πνευματικό – Εξομολόγο να εξομολογηθείς και να συγχωρηθείς . 
Στο βάπτισμα σου , όταν έγινες Χριστιανός , ομολόγησες με το στόμα του νουνού ή της νουνάς : <<Συντάσσομαι τω Χριστώ . Αποτάσσομαι τω σατανά >>. Δηλαδή : Κατατάσσομαι στο σύνταγμα του Χριστού . Χωρίζομαι από τον σατανά .
  Αλλά με την ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ είναι σαν να ομολογείς και να λες : <<Συντάσσομαι με τον σατανά . Αποτάσσομαι τον Χριστό >> (αφού Τον βλασφημώ και Τον υβρίζω ).
  Καταλαβαίνεις πόσο τρομερό είναι αυτό – όσο δεν το βάζει ο νους μας – για το παρόν και το μέλλον της ζωής σου ;
Καταλαβαίνεις , επομένως , πόσο επείγον είναι να συμφιλιωθείς και να ανασυνταχθείς πάλι με τον Χριστό , ο Οποίος είναι η μόνη Χαρά , η μόνη Ελπίδα , το μόνο φως του κόσμου ; 

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΣΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟ
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι δριμύς , δριμύτατος προς την βλασφημία (Λόγος εις τους ανδριάντας Α΄). Διότι δριμεία και θανατηφόρα είναι η αρρώστια και η επιδημία αυτή .
  Να αποκτήσουμε ευχαριστία , λέει . Για όλα . Και για εκείνα που μας φαίνονται κακά ή για όσα χάσαμε . 
  <<Μέγας θησαυρός είναι η Ευχαριστία , μέγας πλούτος , ακατάβλητο αγαθό , ισχυρό όπλο … Έχασες χρήματα ; Αν μεν ευχαριστήσεις τον Θεό ωφέλησες την ψυχή σου και απέκτησες μεγαλύτερο πλούτο επειδή προσείλκυσες την αγάπη του Θεού . Αν όμως βλασφημήσεις , εκτός από εκείνα που έχασες , έχεις χάσει και την δική σου σωτηρία και ούτε εκείνα ανακτάς και την ψυχή σου καταστρέφεις >>.
  Απευθυνόμενος στον αληθινό Χριστιανό του αναθέτει και την ευθύνη και το δικαίωμα και την τόλμη να σωφρονίσει τον άνθρωπο που κυριεύτηκε από την μέθη της βλασφημίας . Με τον διδακτικό λόγο ή με την αυστηρότητα .
  Γράφει : << Αν ακούσης κάποιον στον δρόμο ή στη μέση της αγοράς να βλασφημεί τον Θεό , πλησίασε , επίπληξε τον . Και αν πρέπει να τον δείρεις , μη διστάσεις . Ράπισε τον στο πρόσωπο . Σύντριψε του το στόμα . Αγίασε το χέρι σου με το κτύπημα που θα του δώσεις . Και αν σε καταγγείλουν μερικοί και σε σύρουν στο δικαστήριο , να τους ακολουθήσεις . Και αν από το δικαστικό βήμα σου ζητήσει ο δικαστής ευθύνες , να πεις με θάρρος : “Βλασφήμησε τον ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ .  Αν πρέπει να τιμωρούνται όσοι βλασφημούν τον επίγειο βασιλέα , πολύ περισσότερο πρέπει να τιμωρούνται εκείνοι που βλασφημούν Εκείνον ” >>.
  Ο βλάσφημος φιλονικεί , συμπλέκεται με τον Ίδιο τον Θεό . Οφείλουμε να σπεύσουμε να βοηθήσουμε να συμφιλιωθεί μαζί Του . Όπως τρέχουμε όταν συμπλέκονται δυο άνθρωποι μεταξύ τους . Να τι γράφει ο άγιος : << Είναι φυσικό όταν δούμε στην αγορά συμπλοκή ανθρώπων να τρέχουμε να συμφιλιώσουμε τους διαπληκτιζόμενους . Και γιατί λέω συμπλοκή ανθρώπων ; Εάν δούμε ένα γαϊδούρι να έχει πέσει , όλοι τρέχουμε να το βοηθήσουμε να σηκωθεί . Για τους αδελφούς μας που χάνονται θα αδιαφορούμε ; >>
  Με γαϊδούρι που έπεσε μοιάζει ο βλάσφημος , διότι δεν μπορούσε να βαστάξει το φορτίο του θυμού του . Πλησίασε και σήκωσε τον . Και με λόγια και με έργα . Και με επιείκεια και με αυστηρότητα . Ας είναι διαφορετικό το φάρμακο της θεραπείας .

Αν έτσι τακτοποιούμε τα ζητήματα μας , αν φροντίζουμε για την σωτήρια του πλησίον , γρήγορα και σ’ αυτούς που θα διορθωθούν με τις ενέργειες μας θα είμαστε ποθητοί και αξιαγάπητοι . Και το σπουδαιότερο όλων θα απολαύσουμε τα αγαθά που μας έχουν ετοιμασθεί , τα οποία είθε να επιτύχουμε όλοι “δια της Χάριτος και φιλανθρωπίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , μετά του οποίου εις τον Πατέρα και εις το Άγιον Πνεύμα ανήκει δόξα , κράτος , τιμή και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν ” >> .

Μοναχός Γεράσιμος 
Κελλίον Αγ. Νεκταρίου
ΔΑΦΝΗ 
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

"Σημεία των καιρών ".

Μετά από την μπόρα την δαιμονική ,
Θα έλθη η λιακάδα η θεϊκή .
Πίσω από το κοσμικό πνεύμα της σημερινής "ελευθερίας" της έλλειψης σεβασμού στην Εκκλησία του Χριστού , στους μεγαλύτερους , γονείς και διδασκάλους , που έχουν φόβο Θεού , κρύβεται η πνευματική σκλαβιά , το άγχος , και η αναρχία ,που οδηγούν τον κόσμο στο αδιέξοδο , στην ψυχική και σωματική καταστροφή .
Πίσω λοιπόν και από το τέλειο σύστημα "κάρτας εξυπηρετήσεως" ασφαλείας κομπιούτερ , κρύβεται η παγκόσμια διδακτορία . η σκλαβιά του αντιχρίστου . "Αποκ. Ιωάννου κεφ. ιγ΄ 16 " ίνα δώσουσι αυτοίς χάραγμα επί της χηρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών , και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα , το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού . Ώδε η σοφία εστίν • ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου • αριθμός αυτού χ}ς ".=666.
Ο Άγιος Ανδρέας ο Καισαρείας γράφει τα εξείς • " Περί του μιαρού ονόματος του αντιχρίστου . Και την μεν ακρίβειαν της ψήφου , ως και τα λοιπά τα περί αυτού γεγραμμένα , ο χρόνος αποκαλύψει και η πείρα τοις νήφουσιν • …… αλλ’ουκ ευδόκησεν η θεία χάρις εν θεια βίβλω το του λυμεώνος όνομα γραφήναι • ως εν γυμνασίας δε λόγω πολλά εστίν ευρείν …..".
  Αγίου Ανδρέου Καισαρείας , εξήγησις εις την Ιωάννου Αποκ. Σελ. 341-42, κεφ. ΛΗ.-
 Το παράξενο όμως , και πολλοί πνευματικοί άνθρωποι εκτός που δείχνουν δικές των ερμηνείες , φοβάνται και αυτοί τον κοσμικό φόβο του φακελλώματος , ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά , και να βοηθήσουν τους Χριστιανούς με την καλή ανησυχία , και να τους τονώνουν στην πίστη , να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά . 
 Απορώ ! δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα ; γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για της ερμηνείες του μυαλού τους ; Κι αν επιβοηθούν τον αντίχριστο για το σφράγισμα , πως παρασύρουν και άλλες ψυχές στην απώλεια ; Αυτό εννοεί • "… το αποπλανάν , ει δυνατόν . και τους εκλεκτούς ". Μαρκ. ιγ ΄.Θα επανέλθουν , αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό . 
 Κι ενώ τα σημεία φαίνωνται ξεκάθαρα • " το θηρίο " στης Βρυξέλλες με το 666 έχει σχεδόν ρουφίξει όλα τα κράτη στο κομπιούτερ . Η κάρτα , η ταυτότητα , η εισαγωγή του σφραγίσματος " τι φανερώνουν ; Δυστυχώς το ράδιο μόνο παρακολουθούμε τι καιρό θα έχουμε . 
 Τι θα μας πη ο Χριστός ; " υποκριταί , το μεν προσώπου του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν , τα δε σημεία των καιρών ου δύναστε γνώναι ; " Ματθ . κεφ. 65 ! 
 Μετά λοιπόν από την κάρτα , και την ταυτότητα , " το φακέλλωμα " για να προχωρίσουν πονηρά στο σφράγισμα , θα λένε συνέχεια στην τηλεόραση , οτι πήρε κάποιος την κάρτα του δείνα , και του σήκωσε τα χρήματα από την τράπεζα . Από την άλλη μεριά , θα διαφημίζουν " το τέλειο σύστημα " το σφράγισμα στο χέρι ή στο μέτωπο , με ακτίνες λέϊζερ , που δεν θα διακρίνεται εξωτερικά , με το 666 το όνομα του αντιχρίστου . 
 Δυστυχώς , και πάλι " ορισμένοι γνωστικοί " θα φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα σαν τα μωρά , δήθεν για να μην στενοχωρούνται • " δεν πιράζει αυτό , δεν είναι τίποτα , αρκεί εσωτερικά να πιστεύετε !". Κι ενώ βλέπουμε τον αποσ. Πέτρο που εξωτερικά αρνήθηκε τον Χριστό , και ήτο άρνησις , αυτοί αρνούνται το Άγιο σφράγισμα του Χριστού που τους δόθηκε στο Άγιο Βάπτισμα • " Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου " με το να δέχονται την σφραγίδα του αντιχρίστου , λένε και ότι έχουν μέσα τους τον Χριστό !! 
 Τέτοια δυστυχώς λογική , είχαν και ορισμένοι " γνωστικοί " στα χρόνια των Αγίων Μαρτύρων , που προσπαθούσαν , να μεταστρέψουν τους υποψήφιους μάρτυρας , όπως αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος στον λόγο του στον Μάρτυρα Γόρδιο."…… πολλοί παραλογιζόντουσαν προσπαθώντας να πείσουν τον Μάρτυρα να αρνηθή μόνο με τα λόγια και να κρατήση την πίστη με την ψυχή , την εσωτερική διάθεση , γιατί ο θεός δεν δίνει προσοχή στην γλώσσα αλλά στην διάθεση . Ο Μάρτυς όμως Γόρδιος ήταν άκαμπτος και απεκρίθηκε • " ουκ ανέχεται τι γλώσσα κτισθείσα παρά Χριστού φθέγξασθαι τι κατά του Κτίσαντος …… μη πλανάσθε Θεός ου μυκτηρίζεται εκ του στόματος ημάς του ημετέρου κρίνει ,εκ των λόγων δίκαιοι , και εκ των λόγων καταδικάζει ".- 
 Επίσης επί Δεκίου , με διάταγμα ζητούσε να ομολογήσουν την θρησκεία των ειδωλολατρών , και όσοι Χριστιανοί δήλωναν , και θυσίαζαν στα είδωλα , έπαιρναν πιστοποιητικό , και γλύτωναν το Μαρτύριο . Όχι μόνον αυτοί ήταν αρνητές του Χριστού , αλλά και εκείνοι όπου έδιναν χρήματα στους Ειδωλολάτρας όπου έδειναν , στην επιτροπή και έπαιρναν το πιστοποιητικό , χωρίς να αρνηθούν , οι ονομαζόμενοι "λιβελλοφόροι " και αυτούς η Εκκλησία μας τους θεώρησε αποστάτας – πεπτωκότας . 
 Κι ενώ λοιπόν έχουμε τόσα πολλά παραδείγματα ,όπως και του γενομένου θαύματος του Αγίου Θεοδώρου , που εορτάζουμαι κάθε χρόνο , το Σάββατο της Α΄ εβδομάδος των Νηστειών • " Ιουλιανός ο παραβάτης , γινώσκων ότι οι Χριστιανοί καθαίρονται μάλλον δια νηστείας την πρώτη εβδομάδα της αγίας τεσσαρακοστής , ην και ημείς δια τούτο καθοράν εβδομάδα καλούμεν , ηβουλήθη ίνα τότε μάλιστα μολύνη αυτούς • διο και προσέταξε κρυφίως ίνα τεθώσιν εις την αφοράν κατ’εκείνας, τας ημέρας βρώματα μεμιασμένα εκ των αιμάτων των ειδωλικών θυσιών . 
Αλλά νεύσει θεία επιφανείς καθ’ύπνον ο Μάρτυς Θεόδωρος εις τον τότε αρχιεπίσκοπον Κων/πόλεως Ευδόξιον και φανερώσας το πράγμα παρήγγειλεν αυτώ ίνα συγκαλέση τους πιστούς ευθύς το πρωί της Δευτέρας και εμποδίση αυτοίς των βρωμάτων εκείνων την χρήσιν , την έλλειψιν της αναγκαίας τροφής αναπληρώση εκ του προχείρου δια κολλύβων …………….Τοιουτοτρόπως ο μεν σκοπός του παραβάτου εματαιώθη • ο δε ευσεβής Λαός , διαφυλαχθείς αμόλυντος ……………….."-  
 Ωρολόγιον το Μέγα σελ. 446 …- Το να απέχουμαι από ειδωλόθυτα , είναι κανόν των Αγίων Αποστόλων . Πραξ. Αποσ. Κεφ. ιε ΄ …….. " Συνήχθησαν δε οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι ……….. απεχέσθαι ειδωλοθυτών και αίματος και πνικτού και πορνείας • …….". 
 Παρ’όλα λοιπόν αυτά που ανέφερα , ακούει κανείς ένα σορό δυστυχώς ανοησίες του μυαλού , από ορισμένους σημερινούς " Γνωστικούς " , ο ένας να λέει • "εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 , θα βάλω και ένα Σταυρό , κι ο άλλος να λέει • " εγώ θα το σφράγισμα στο κεφάλι με το 666 και θα κάνω κι ένα Σταυρό στο κεφάλι ….." και ένα σορό όμοιες ανοησίες , που νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο , ενώ αυτά είναι πλάνες . 
 Μόνον αυτά που δέχονται αγιασμό ,αυτά μόνον αγιάζονται . Όπως • Το νερό , δέχεται αγιασμό , και γίνεται Αγιασμός . Τα ούρα δεν δέχονται αγιασμό . 
 Η πέτρα , με θαύμα γίνεται ψωμί . Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό . Επομένως , ο διάβολος , ο αντίχριστος , όταν είναι στην ταυτότητα μας , ή στο χέρι μας , ή στο κεφάλι μας , με το σύμβολο του , δεν αγιάζονται , με το να βάλουμε και ένα Σταυρό . 
 Έχουμε την δύναμη του Τιμίου Σταυρού , του Αγίου Συμβόλου , την θεία χάρη του Χριστού , μόνον όταν αρκούμεθα στο Άγιο Σφράγισμα του Βαπτίσματος , που απαρνούμεθα τον σατανά , και συντασσώμεθα στον Χριστό , και δεχόμεθα το Άγιο Σφράγισμα " Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου ".-

 Ο Χριστός να μας δίνη καλή φώτιση . Αμήν .- 

Άγιον Όρος Κουψουμουσιανό Κελλί 
" Παναγούδα " Σάββατο Α΄Νηστειών 1987 .
Με πολύ πόνο και αγάπη Χριστού , 
Μοναχός Παΐσιος